Cheguei ao final da saga con esta entrega, Blast 4. Ojalá se equivoquen los budistas de Manu Lacernet publicada por Norma, o que non fai máis que confirmar que é un gran autor que non decepciona. O final é máis inesperado, xa sen a voz do protagonista, e neste tomo destacan máis as irrrupción das tiras en cor. Se nalgún momento anterior pensara desfalecer, esta última entrega pareceume que lle daba a toda a tetraloxía unha nota máxima, unha tetraloxía na que a bestialidade do home queda reflectida de todos os xeitos, xa que o autor chega a esa irrespectualidade que só o ser humano pode ter cara a si memso, por iso por estas páxinas pasean a violencia e as drogas, a violencia e os traumas. O final, que non deixa lugar a dúbidas, e que nos ofrece unha visión tan afastada da melancolía do acusado, de quen coñeciamos soamente a súa declaración nos anteriores tomos, déixanos un gusto amargo por ser nós mesmos, non, desde logo, pola lectura.
Aínda que este autor afástase de certo das outras obras que eu coñezo, paréceme marabilloso!
Sen comentarios
Publicar un comentario