Galería de saldos

Como en todo libro de relatos, hai algúns que gustan máis e outros que gustan menos. Pero a impresión xeral do libro foi moi boa. Estou a falar de Galería de saldos de Diego Giráldez, publicado por Xerais. Un libro de vinte e sete relatos que se inician cunha ilustración, imaxes que proceden de movementos artísticos variados e que formarán parte do argumento do relato posterior, algo ben interesante pola interacción artística que o autor nos ofrece (e que queda patende na primeira parte do título); os relatos tratan todos os temas (eu quedo co da violencia de xénero, que xa vou gardar para utilizadlo) polo que hai amor, morte, vinganza, desamor, soidade, desafiuzamentos. E igual que hai variedade de temas coexiste a variedade de protagonistas, dende adolescentes ata a vellice, e por suposto todo tipo de oficios e profesións. Todo isto regado cunha boa dose de retranca. Unha ironía que comeza polo propio título (meu pai preguntoume se estaba a ler ficción ou me estaba a informar dalgún tipo de rebaixa comercial????) e que fai alusión ás rebaixas que nos ofrece a vida que vivimos. Porque a pesar de ser ficción (iso é o que lle contestei ao meu pai) polas súas páxinas pasea o realismo do fracaso, da resignación sen felicidade posíbel.

Tamén chama a atención o xeito de escribir deste autor, que vén directo e que ás veces semella complexo, sabendo conxugar as imaxes sórdidas da vida cotiá en caída libre coa ironía máis afastadora. Por iso resulta tantas veces sorprendente.