Publica Antía Otero en Xerais O cuarto das abellas, un libro que recorre ao símbolo da colmea para levarnos á casa, ao íntimo, xogando con estes dous mundos que podían semellar tan distante e que por boca -ou por aguillón- convértense nun só onde a palabre orienta os versos terapéuticos. E é que din os especialistas que o futuro da humanidade está ligado ao das abellas, e ambos están en perigo. Repasemos con Antía esa ausencia de futuro para mirar presente e pasado. Ao volver a vista atrás ollaremos un mundo que se perde para deixar paso a un mundo consternado. Consternación porque seguimos a sorprender e a ser sorprendidos, a pesar de todo, tentando sobrevivir nun mundo tan alleo, tan incredulamente complicado. E nese mundo posible, tentaremos non "a cagaremos". Aínda que isto é ben difícil, a verdade...
É doado sentir o zunido das abellas como música de fondo dun libro que fala do cotiá e do fogar, da casa e da vida.
as abellas nunca teremos
cintura de avespa
O día
que a raíña morreu
xuntáronse os abázcaros
para repartir versos
Sen comentarios
Publicar un comentario