Claro, sigo con Bernie Gunther. Máis cando sei que este pracer remata porque o seu autor, Philip Kerr, deixounos. Unha gran mágoa, xa que realmente esta serie, situada na Alemña nazi, é unha gozada. Azul de Prusia é o penúltimo libro. E está publicado por RBA.
O mellor destas novelas non é o seu aspecto de novela detectivesca, senón vivir os horrores daquel momento: ese que non deberiamos esquecer e que cando ollamos arredor dános medo pensar que a historia podería repetirse, a teor de canto lemos e vemos na actualidade. Sempre sorprende, ademais, o contexto que nos ofrece o autor, a documentación exhaustiva, os personaxes reais -tremendos-, e mesmo o sarcasmo que ás veces poder resultar xa menos crible do noso protagonista.
Nesta novela conxúganse dous tempos e dúas tramas: o presente, en 1956, e o pasado, en 1939. O espazo, ás veces, será o mesmo, e iso dálle o sentido á existencia desas dúas historias. Sobre estas, a corrupción e o terror, o abuso, a amoralidade, a falta de conciencia...
Imposible non cavilar sobre este réxime de terror e outros posteriores, ou os posibles que poidan vir, sobre os réximes autolitarios e sobre como a masa dos seres humanos aprende a mirar para outro lado.
Sen comentarios
Publicar un comentario