Máis que interesante lectura esta que nos ofrece Salamandra: Necesitamos nombres nuevos de NoViolet Bulawayo. Unha lectura profunda que nun primeiro momento podería pasar desapercibida. Un grupo de rapaces e rapazas que viven en liberdade, pero que viven así porque conviven nun suburbio, non van á escola porque non hai profesorado, porque o seu país está en permanente conflito. A través deles imos comprobando as profundas desigualdades sociais que existen, as eleccións amañadas, a pobreza, a corrupción, a violencia, a sida. Porén, en ningún momento se nos di o lugar exacto onde viven. Por fin, a emigración a Estados Unidos. A dor desta situación centra o relato, unha dor do recordo. Se había crítica cando estaban en África, agora non para. Fala da violencia da sociedade norteamericana, pero tamén das desigualdades, do racismo, do acoso escolar.
Esteamos onde esteamos, a vida é dura, e así nola amosa. Na primeira parte dende unha visión máis infantil, máis inxenua, pero con detalle; unha vida dura onde hai unha familia e unhas amizades que acompañan. Na segunda parte cunha visión máis aceda onde a soidade reina xunto coa ausencia de expectativas.
En todo caso unha novela realista, que sen ser unha pasada está ben e que nos recorda cousas que ás veces tendemos a esquecer.
"A estos de la ONG les gusta mucho hacer fotos, como si fuéramos sus
amigos y sus parientes de verdad o algo así, como si luego, al volver a
sus casas, fueran a ponerse a ver esas fotos y a decirles nuestros
nombres a otros amigos y parientes. No les importa que a nosotros nos dé
vergüenza estar sucios y llevar la ropa rota, ni que prefiramos que no
nos hagan fotos"
Sen comentarios
Publicar un comentario