Ama

Gustoume (aínda que non me encantou, porque coido que ás veces é un pouco repetitiva) esta lectura triste, esta reflexión ou álbum de lembranzas (é isto unha novela?) de José Ignacio Carnero que publica Caballo de Troya: Ama procura a nai perdida, o amor maternal e o filial, a infancia afastada, pero tamén a agonía e a dor da enfermidade. Pero ademais, o autor non só fala da nai, senón tamén da súa propia biografía dende un punto de vista crítico. Estes temas abondan na nosa identificación: hai moitas liñas nas que procurarnos tamén nós. A complexa relación cos pais (e cos fillos), a sociedade actual, a emigración... está claro que a experiencia individual do autor que nos conta aquí descarnadamente, pode representar moitas vidas ou cando menos moitos anacos doutras vidas. 

Hai momentos para que as bágoas veñan. Pero tamén hai momentos máis tediosos. Sexa como for, atrévome a recomendárvola. Seguro que hai espellos entre as súas liñas.