Gustoume
esta entrega de Salamandra
Black: Sin dejar rastro de Haylen Beck.
Unha desas novelas negras que permiten que te evadas do mundanal ruído (ou sen
ruído) para devorar as súas páxinas, mentres sofres cunha muller vítima de
violencia de xénero e vítima de moito máis. Porque aínda que o libro entre de
crequenas na rede escura, esa que tantos argumentos dá á novela negra, consegue
un punto de tensión en todo momento. Ben construídos os personaxes, xa que
todxs elxs teñen un lado máis escuro ou máis claro. Quizais destaque aquí a
vulnerabilidade aparente da muller protagonista, de quen descubrimos a súa
fouteza capaz de loitar ata o extremo por aquilo que máis quere: os seus
fillos. Por iso este libro convértese nunha chea de emocións constantes, polo
terrible que pode ser unha sociedade que xulga sen análise previa e que é quen
de xogar coa infancia como se de obxectos se tratase.
Sen comentarios
Publicar un comentario