La disculpa

 

 Eve Ensler arrásanos -literalmente- con La disculpa, publicada por Paidós. E digo que nos arrasa porque o libro, a "carta", o relato, é unha desculpa que as mulleres vítimas de agresións sexuais agardan, pero non chegan. Neste caso, a autora ponse na pel do seu pais, o seu violador, para obter ese perdón dela que nunca pediu.

Conta a propia autora como leva case toda a súa vida agardando unha confesión do pai, unha petición de perdón. A traizón dese ser querido provocoulle un sufrimento permanente. E esa desculpa nunca chegou. Así que tivo que escribila ela mesma, poñendo as palabras en poca do pai. A intención: erixir un camiño novo polo que poder andar sen mirar atrás continuamente. Escribir un texto así debe ser terrible, e esixe ante todo unha capacidade de perdón ilimitada, pero tamén pide valentía extrema. Porque ten que imaxniar o qeu significaría escoitar dun abusador algo tan sinxelo e tan necesario como "síntoo". E a necesidade de escoitar esta única palabra fai que escriba un libro onde o pai pide perdón polos seus actos: abusou da súa filla dende os cinco anos.

Así que lemos esa desculpa -inventada- mentres nos horrorizamos, mentres o corazón desgárrase ante tanta dor, ante tanta inxustiza. Unha nena que vai medrando, vítima, e que seguirá sendo vítima dun maltrato emocional e psicolóxico constante. E preguntámonos: pódese saír indemne de algo así???