O perfil da boca

 

Un libro que namora por fóra. Sen previo aviso, sen tocalo sequera, queremos posuílo. Tanta é a fermosura que transmite! Abrímolo con coidado, con discreción mesmo, marabilladas ante as ilustracións que nos agasallan as primeiras páxinas. Agardamos, contemplando a beleza, antes de seguir; logo virá a lectura demorada, tenra, emocionante. Cánticos ligados á infancia, á aldea. A avoa como eixo. Eu, que non a tiven, añóroa. Porque este libro é unha homenaxe a todas as avoas (e eu agora tamén o son), unha homenaxe que se transforma en demostración de afecto, en expresión de vida, en defensa dos sentimentos. A voz poética lévanos por terreos vizosos que nos transmiten cheiros e sons e que nos leva a infancia, a súa e a de moitas persoas, a unha infancia que non se debe esquecer.

O perfil da boca, de Lorena Conde, editorial Urutau.

 

Criáronnos aquí os palíndromos das aves

que se repiten desde as estremas.

Criáronnos os labores, as estacións,

a fronde do tempo, comer terra.

Comer terra e coa boca chea

repetir os nomes dos ríos e os golfos,

coller coas mans redondiñas saltóns

- dos das ás de vidreira e dos pequenos-,

escaravellos das patacas,

zapateiros verdes,

acariñar con prudencia

a casca de grafito das vacalouras,

facer coroas e colares de pampillos

e comer as mazás en cuartos

que o avó estona coa navalla e reparte.

Criounos no salvaxe María

e medrounos a sombra nun paraíso