O 28 de Setembro de 1990 Andrés Calamaro pisa por terceira vez chan español e traía xa suficientes experiencias da súa Arxentina natal como para xuntarse cos dous ex-guitarristas de Tequila, Julián Infante e Ariel Roth, e un batería excepcional, Germán Vilella, para esa mesma noite facer unhas improvisacións na sala Al-lab de Madrid (Al-lab). Non eran precisamente uns novatos os que decidiran formar Los Rodríguez. Fixeron a presentación oficial na sala Siroco. Por aquel entón vivían todos xuntos e nese ambiente Andrés ía compoñendo músicas e letras que arranxaban entre todos, e pronto, gravaron o que sería o seu primeiro disco: Buena Suerte (1991). Pouco a pouco, o seu traballo ía dando resultado e os máis avispados e antigos seguidores de Tequila recoñecían a Los Rodríguez como os seus dignos herdeiros.
No Nadal dese mesmo ano piratéanse a eles mesmos e regalan aos amigos gravacións dos seus concertos en directo, que finalmente se convertiron no seu segundo traballo; Disco Pirata, editado por RTVE Música en 1992, pero financiado por eles mesmos. No ano 93 compoñen as cancións do disco que os catapultou aínda máis aos primeiros postos das listas de ventas: Sin Documentos. Pronto as cancións dese terceiro empezaron a soar nos bares e discotecas de todo o país.
Tras un par de discos máis [Palabras más, palabras menos (1994) e Aquí no podemos hacerlo (1995)], no ano 1996 despídense definitivamente? coa publicación dun recopilatorio dos seus mellores temas ao que poñen o ilustrativo nome de Hasta luego.
1 comentario:
Calamaro es un puto crack!
Publicar un comentario