Blogue de Gracia e de Anxo, blogue de pingas e de icebergs, do que nos preocupa ou nos chama a atención, de biblioteca e de aula.

10/12/10

Estaba oscuro y sospechosamente tranquilo

Hai editoriais que unha ama por razóns sentimentais e lingüísticas; hai outras das que quixera ser accionista para facerme con todos os seus libros. Esta é unha delas: Libros del Zorro Rojo. Porque publica álbums ilustrados que me rebordan. Que pensar se topades esta portada?




Que queremos abrilo, que queremos lelo, que queremos darlle unha aperta. É inevitable.
E se só o comezamos?:

"Era el mes de septiembre cuando un hombre dejó que su barco fuese arrastrado por las olas hasta un banco de arena, donde lo amarró. O quizá fuese ya octubre, y el lugar, una lengua de tierra que se adentraba profundamente en el mar. El caso es que estaba completamente oscuro y reinaba una calma absoluta. Sólo a la hierba de las dunas parecía no importarle aquello y se doblaba como cuando hay tormenta. El hombre reunió unas cuantas cosas, bajó del barco y fue caminando por el banco de arena, a través de la alta hierba, hasta llegar a una casa abandonada en la que entró. Tras las dunas había una pequeña ciudad y, aunque sus habitantes no eran muy comunicativos, no tardaron en enterarse de que la casa frente a las dunas estaba habitada. La gente no sabía de dónde venía aquel hombre ni a qué se dedicaba, ni tampoco qué había ido a buscar allí. Y eso les fastidiaba. Pero, en vez de ir a preguntárselo, decidieron observarlo. De lo que sí estaban seguros era de que aquel hombre resultaba un tanto sospechoso."

Seguro que agora pensaredes que queredes seguir léndoo.

Einar Turkowski propón en Estaba oscuro y sospechosamente tranquilo unha historia sobre a ruindade do home, da envexa, do medo ao descoñecido, do pesadelo que supón a mesquindade da sociedade. As ilustracións, en toda a gama de grises, branco e negro, son realmente espectaculares, hiperrealistas por tanta nitidez e detalle, que axudan a crear esa atmosfera misteriosa que rodea a historia.
Espectacular.


3 comentarios:

Cristina dixo...

Espectacular!

Cristina dixo...

Vamos a ver...
Tu tienes varios "negros" trabajando para ti... Confiesa!
Es imposible tanto trabajo y tan bien hecho..
No doy crédito!
Un envidioso abrazo

Ronsel dixo...

Querida Cristina, se a palabra escrita non deixase dúbidas contestariache cunha das miñas bromas máis tremendas... pero como alguén pode malinterpretar, calarei.
E non teño nin neghros nin brancos, usaríaos para outros "mesteres" (hehehe)
Bicazos.

Neste blog utilizamos as imaxes con finalidade educativa. Se algunha delas estivera suxeita a dereitos de autor, rogamos que vos poñades en contacto connosco para retirala de inmediato.