Zimbo

Un deses álbums moi, moi especiais que nos agasallo OQO de cando en vez: Zimbo, de Arturo Abad con ilustracións de Joanna Concejo. Tan especiais como a necesidade de liberdade, a procura dos soños, o feito de tentar chegar a outros lugares diferentes a aqueles que semella que o destino nos marcou. Está ese destino escrito? A resposta é NON con este álbum, que nos indica que non debemos esmorecer ante a tristura e loitar por sermos nós. Un paso máis para nos lembrar que cadaquén ten que realizar o seu propio percorrido vital.
E que dicir das ilustracións? Algo tan simple como que son xenias e inesquecibles. Porque esta ilustradora xa a temos en mente dende hai tempo, da man desta mesma editorial, con Fume, e permanece no noso corazón. Se nun principio son basicamente escuras, utilizando poucas cores, nos momentos máis felices da historia realízase unha explosión de cor acorde con ton alegre que agasalla a liberdade sempre desexada.

"Zimbo mira con tristeza

los hilos que surgen

de sus manos de madera.

Cuerdas largas y tensas que se elavan

más allá de las nubes,

más allá de las estrellas,

y se anudan a los cruces de roble

que sujetan unas manos viejas y sabias.

Las manos del Titiritero".