Cidades

Cando choro,
fágoo sempre sobre os mapas,
para que chova sobre as cidades preferidas.

Na procura dun libro de poesía axeitado para o meu alumnado de 2º de ESO cheguei -por recomendación de Carlos Negro- a Cidades, de Fran Alonso, publicado por Xerais, con ilustracións de Pablo Otero. Encantoume o poemario, pero veño de saber que está esgotado e por tanto é inútil falarlle del aos rapaces e rapazas, xa que nin sequera o hai na biblioteca do centro. Unha verdadeira lástima!
Resulta difícil escoller libros para esta franxa de idade, na que nin son tan maiores como eles cren nin tan pequenos como nós adoitamos pensar. Non están maduros, normalmente, para lectura máis "xuvenís" pero arrédanse das lecturas "infantís". E se falamos de poesía temos aínda un problema maior. Un xénero no que pretendemos motivalos, pero non podemos facelo con poemarios que se lles quedan "pequenos" nin con poemarios complexos que os afastaríasn do amor polo xénero. Por iso, cando lin este libro pareceume tan axeitado. Fran Alonso deita unha fermosa mirada poética sobre as cidades, mergullándose nelas e ofrecéndonos as súas cores, os seus olores, a súa vida cotiá, que inclúe sensacións, pensamentos, nostalxias, amores, medos... Un mundo de cidades ou unha cidade feita mundo.

O teu corpo é unha cidade
e, intensamente,
córreche o tráfico polas veas
e as arterias.
E cando choras é o mar,
que se revolve,
humidamente.
E na pel médranche os edificios,
tan supetamente,
e nos dedos arrabaldes.
E podes ser feliz sentindo o latexar
da vida toda que levas dentro,
urbana mente.

Es feliz
ata que os ollos se che anubran
brutalmente,
e toses, contraído,
pola contaminación.