Sempre é un pracer ler a Arnaldur Indridason porque nunca decepciona. A súa última novela, Hipotermia, publicada por RBA é, aparentemente, un repouso do guerreiro, do seu detective Erlendur Sveinsson. Así é esta novela, un repouso onde asasinatos e investigacións non aparecen e onde casos aparentemente pechados e un sucidio ocupan ao noso frío e distante investigador. Porque este é o carácter que quere transmitir o autor a frialdade do ambiente e dos personaxes. Non nos fan sentir, non nos fan padecer, asistimos a unha representación dende a distancia e comprendemos que a vida ten moito que dicir, moitas voltas que dar, e que aparentemente os sucesos máis claros tamén poden enganar. Hai unha cadencia especial na escrita deste autor, unha desesperanza triste, morriñenta, e non necesitamos litros de sangue nin de alcol para que nolas conte.
E de fondo, persiste unha cuestión:
«Los cardiólogos estuvieron hablando de eso. De la vida después de la
muerte. Algo que había sucedido hacía poco. Un hombre que estuvo muerto
durante dos minutos en la mesa del quirófano. Dijo que había tenido una
experiencia cercana a la muerte».
Sen comentarios
Publicar un comentario