Unha verdade amarga

Celia Díaz Núñez achega en Unha verdade amarga, publicada por Galaxia, unha ollada cara ao pasado, un percorrido pola dor e o intento de solución. Polas súas páxinas paseamos polos sentimentos de varios personaxes que xiran arredor de Aurelio, un home de 90 anos, que garda as súas lembranzas ata que a enfermidade llas rouba. O seu paso polo mundo deixa un ronsel de amor e desamor, de agradecemento e de resentimentos. Aínda que o libro é de lectura moi doada e engancha, eu boto de menos a non existencia de profundidade dos sentimentos dos personaxes, afondar en case todos eles e elas, posto que coido que podería dar máis de si o tema. Un tema ben interesante por certo, como o é a cruel verdade que hai detrás e pola que se pasa de crequenas, outra mágoa na novela. Aínda así, deixa un pouso de reflexión, de bos sentimentos, unido a que o libro lese nun salaio e non aburre en ningún momento, cualidades a destacar nun traballo que precisaría, ao meu entender, dunha maior demora psicolóxica.