La investigación

Volve o meu admirado Philippe Claudel, desta volta cunha especial homenaxe a Kafka con La investigación, publicado por Salamandra. Non é o seu mellor libro, desde logo, quizais sexa o peor, non o sei; pero non deixa de ser un libro interesante. Un investigador sen nome que ten serias dificultades para cumprir a súa misión. Semella que todo está en contra. Agobioume a lectura, polo contido, polo funcionamento mecánico e a deshumanización que nos amosaba. O ambiente opresivo da novela traspasaba as liñas para chegar ao meu mundo e convertelo nun pesadelo, un pesadelo que vive o protagonista e que o autor é quen de contaxiárnolo. Claudel consegue amosar sen dúbida de ningún tipo un mundo alienado que pode ser en calquera momento o noso propio mundo; un mundo onde non importamos como seres humanos, tan só a mecanización da sociedade, a realización dun traballo que se nos asigna e co que non podemos manifestarnos, non podemor ir contracorrente, tan só debemos deixarnos levar e non dar a nota, sermos un elo máis. Por iso rematar a lectura supón un esforzo de reflexión, supón ollar ao noso arredor cun tanto de anguria e cavilar que, quizais, esta distopía que nos propón o autor non está moi afastada.