Sharko

Encantoume coñecer a Franck Thilliez e o seu investigador Sharko, que ademais dálle título a este libro, co cal quedei con ganas de ler toda a saga e comezar polo primeiro. A ver.

A pesar de ser unha saga, este libro pódese ler sen ter lido os anteriores, aínda que está claro que nos perdemos moitas cousas, sobre todo a evolución dos personaexes. Con todo, somos conscientes de que estamos ante unha obra mestra.

O libro comeza xa con fouteza, facendo que a partir do primeiro capítulo se desenvovla todo o libro e que esteamos enganchad@s a el continuamente. Ten moita potencia. É unha novela brutal, con moito ritmo que non permite pausa nin respiro, e que ademais aporta un toque científico moi orixinal que dá á historia verosimilitude. Os personaxes están cheos de matices e son moi reais; o feito de que se lle dea tanta relevancia a un secundario encántame, porque intuímolo cheo de dor e desesperanza (algo grave que ocorreu no anterior libro, sen dúbida). Esta dor provoca que viva nunha constante espiral de loucura que o autor reflicte especialmente. 

Do mellor da novela negra actual.

Publicado por Planeta.