O xogo das cadeiras

Hugin e Munin publica na nosa lingua O xogo das cadeiras de Uxue Alberdi. Tres mulleres en tres épocas diferentes da vida: infancia, xuventude e vellice. As cadeiras como metáfora da vida, un xogo que consiste en que de cada vez alguén quedará sen sitio e terá que marchar do xogo. Pois iso. Así, nunha novela fragmentada, como é tamén a nosa memoria, pululan o amor, a guerra, a liberdade, as esperanzas rotas, e as gretas da memoria. Porque de memoria e dignidade está construído libro, sobre todo, un libro no que admiramos a esta mulleres fortes, valentes, independentes, que nos transmiten a súa historia de xeito singular, que nos falan de sufrimento e de violencia, que lembran o peor episodio vivido, a Guerra Civil. Un libro para a nosa propia memoria, onde non existen heroínas para lembar, senón que, coma a nosa existencia, presenta un monllo de vivencias, do día a día, con todo o que iso supón. Pero tamén, e neste momento máis ca nunca, dá voz á vellice, esa voz que tantas veces non escoitamos, e -tamén agora- esa voz que por miles deixamos de escoitar para sempre.