The Fox and the Bird

 

Ódiame

 Nadie me mira mal por la calle. Nadie me insulta en las redes. A mí nadie me odia. Soy un hombre blanco occidental. Tú no me odias... Hasta hoy. Estoy aquí para hacerte ver que sólo odias a quien es distinto a ti.

Axente X.99

 Gianni Rodari sempre e para sempre. Non esquecermos lelo e gozar con cada novo libro. 

En Kalandraka, Axente X.99, contos e versos do espazo é unha orixinal colección de textos, contos e versos cheos de imaxinación e revolución ao mesmo tempo, acompañamos a este inesquecible axente X.99, un gardián dun asterooide que percorre diferentes aventuras no seu devir galáctico, sempre empurrado pola curiosidade e a amizade, que nos debuxa un sorriso permanente na face. Poderemos descubrir planetas descoñecidos e os seus habitantes ou tentaremos recuperar algún cadáver entre asteroides.

No mesmo volume, "Poemas para rir": si, poesía riseira chea de humor e xogos lingüísticos que nos lembran o pracer de contar, de recitar, de ler.

 E, como non, xeniais ilustracións de Federico Delicado que imprimen maior valor ao volume.

 

Chin Ban Bum!

Outro libro de Frédérick Stehr cos mesmos protagonistas e o mesmo formato publicado por Kalandraka: Chin Ban Bum! é pura música, que podería ser ruído pero que se transforma con esta lectura en marabilla acústica. Con estes personaxes queremos participar nós tamén nese xogo ruidoso de experimentación de accesorios domésticos, porque non cómpren instrumentos para crear unha banda.

Malo será que mañá non topemos outro xogo divertido para compartir cos amigos e amigas!

O día das apertas

 Unha historia para o primeiro lectorado cheo de tenrura. Quen son os protagonistas? Cinco aves de diferentes razas que nos amosan canto se queren. E que mellor maneira para demostralo que unha boa aperta? Iso é a amizade: amor sen fisuras. Unha historia sinxela que nos fala de inocencia infantil e delicadeza. As ilustracións resaltan o valor dos personaxes co seu fondo branco.

 

Frédérick Stehr, autor de O día das apertas, publicado por Kalandraka en cartoné duro e redondeado, é perfecto para comezar a lectura, e marchará de viaxe a Xapón, inevitablemente.

Especial #Nakba73

73 anos dende o inicio da expulsión dos palestinos da súa terra, logo dunha limpeza étnica que aínda perdura. Este momento denomínase como “Nakba”, Catástrofe, que significa a perda da terra e a fragmentación do pobo palestino cunha Diáspora que atopa en Chile un núcleo de poboación importante.

Nus

 Sorprendeume Manuel Gago con este libro, xa que agardaba algo ben diferente. Aínda así, debo dicir que Nus, publicado por Xerais, é unha lectura amena que fai uso da ironía, da retranca e do humor para pasearnos pola Galicia da chegada da democracia e por un acontecemento verdadeiro e abraiante: a reivindicación nudista galega de 1983. Dende este feito, o autor aborda como é a burguesía (unhas poucas familias de sempre: trescentas) quen colle a dirección do noso país coa chegada da democracia a o nacemento das institucións autonómicas. E farano sen interese ningún pola Autoonomía, senón polo control perpetuo e histórico que mantiveron e seguirán -ou deben seguir- mantendo. Esta é a parte que ofrece a crítica social (adobiada asemade coa necesaria referencia á cultura do pelotazo urbanístico que encheu de cemento as nosas costas), xa que a partir do personaxe principal, collendo como base aqueles actos reivindicativos do nudismo, o protagonista burgués recréanos as súas peripecias amatorias e sexuais dos seus anos mozos: claro que o paso desa mocidade radical á un estadío burgués é o esperado. 

Odiamos un pouco a Toño Figueroa (pouco porque así o quere o autor, xa que crea certa complicidade con este individuo), un home que pertence a unha saga poderosa do país, e sábeo. O seu mundo non é o noso, e as súas memorias non as compartimos. Ofrécenos de cando en vez unha loita moral que semella por veces achegada ao mundo real, ao que pertencemos a maior parte da poboación, e outras unha ética propia do seu mundo aristocrático. El, un máis, será unha persoa sen ningún tipo de problemas económicos, por máis que ás veces poida sufrir por un engano familiar que, creo eu, tampouco lle quita demasiado o soño. Un home que desenvolve a masculinidade tradicional sen ningún tipo de dúbida porque é herdeiro de toda a súa parte social.

Xela quixo ser Ela

 

Cada ano polo Día das Letras temos unha morea de libros que nos falan do autor ou da autora homenaxeada nas Letras. Hoxe quérovos recomendar esta pequena alfaia de Yolanda Castaño, dirixida a que a infancia e adolescencia coñeza a Xela Arias. Coido que non é tarefa doada, pero a autora logra achegarse a esta franxa de idade con precisión, afondando nunha figura tan esencial como é Xela Arias, presentándoa dende a súa propia nenez como ávida lectora e inconformista, como unha muller libre que quixo ser ela, como di o propio título. Abofé que ambas o conseguen.

 

 

E quen mellor para falar do libro que a súa propia autora?

Xela quixo ser Ela está publicado por Xerais.

Eu falo, penso, sinto e bailo en GALEGO!

A poesía do retrato

 A amiga invisible do instituto, que resultou moi visible, agasalloume este precioso libro de fotografías de Xela Arias, retratos realizados por Xulio Gil acompañados polos seus versos, en formato de gran tamaño. Asemade, podemos ler dous prólogos sobre a autora de Xosé Enrique Acuña e Marga do Val. A poesía do retrato está publicado por Engaiolarte.

Ateneo Atlántico de Vigo, homenaxe a Xela Arias

Intempériome

Primeiro sinxelo do EP "Hasme oír", que sairá á rúa a comezos de abril como homenaxe a Xela Arias, á que se lle dedican este ano as Letras Galega

As pombas de Bastián

 

María Canosa escribe con extrema sensibilidade As pombas de Bastián, publicado por Xerais con ilustracións de Noemí López. Falamos de sensibilidade, porque Minia, a nosa protagonista, non queda na aparencia e sabe que hai que ir máis alá, que as persoas teñen unha face oculta e non son o que semellan, ou o que a sociedade ve nelas, tan só polo xeito de vestir ou vivir. Por iso, convida ao respecto cara ao diferente. Algo que semella cada vez máis preciso nesta nosa sociedade na que estamos a contemplar indiferentes como ás veces involucionamos para non respectarmos aquilo que por "cortesía social" pode resultar estraño. Tan só se trata de iso: de respectar o diferente. Ollando doutro modo ao que estamos acostumadxs e agardando. Hai un dito que di que "hai que hibernaar a xente para coñecela"; pois si, non nos quedemos en primeiras impresións nin do outro lado da barreira. Compartir soños é posible.

A folla azul

 Encantoume este libro de Andrea Maceiras, gañador do Premio Merlín de Literatura Infantil 2020 que outorga a editorial Xerais. A folla azul achéganos, sobre todo, á necesidade de comungar e respectar a natureza. Lémbranos que a vida neste planeta non pode ter futuro se non a coidamos. Con infinita delicadez, a autora lévanos ao encontro coa maxia do afastado, do diferente; con ela, percorreremos a Amazonia fóra de estereotipos e prexuízos para acadar a crenza de que só a nosa fouteza pódenos salvar. E esta fouteza debe vir acompañada, como non, do coñecemento, da cultura, da educación, na súa máis ampla versión. Se non contemplamos todo canto temos ao noso arredor, non poderemos respectalo. Se non ollamos desde a nosa humildade, non poderemos aprender. 

Un libro para recomendar unha e mil veces: precisamos libros coma este que nos leven á singularidade de pobos que non coñecemos e precisamos coidar o noso planeta máis ca nunca.

Con ilustracións de Sonia García.