O cervo e a sombra

 Non sei por que nin como, pero pasáraseme este libro de Diego Ameixeiras: nin me enteirei da súa publicación! Pero agora puiden susbsanar o erro e achegarme a O cervo e a sombra, publicado por Xerais. Un libro desacougante onde cada folla contén o seu propio gume, polo que debemos extremar as precaucións na lectura. Isto é polo ritmo que nos ofrece o seu autor, nun Ourense de hai dúas décadas, nunha atmosfera abafante cun protagonista que se move entre o pesimismo e a esperanza; e isto é así, porque o mundo non é branco nin negro, o mundo ten toda unha paleta de cores que queremos atrapar para refuxiarnos nalgunhas delas, mentres esa negrume pretende asolagarnos ou mentres a brancura afástase silandeiramente. O abismo está aí, agochado. Dependerá de nós abrirlle as portas? Existe o destino contra o que nada podemos facer? Por iso a novela convídanos a ollarnos e a ollar, a remexer esas cicatrices que procuramos non agromen con facilidade; o autor convídanos, outravez si, a sentírmonos nós tamén protagonistas atormentados. Violencia, amizade, amor, desexo, almas que viven nos nosos corpos lectores para tentar permanecer na memoria. Na colectiva e na familiar.

 

Está bien no estar bien (Sobre series orientais XIV)

It's Okay to Not Be Okay pareceume unha serie interesante porque dun xeito complexo e ben construído trata o tema da saúde mental, a través dunha existosa escritora de contos infantís con trastorno de personalidade, e un empregado dun psiquiátrico que coida do seu irmán autista. A aparencia, novamente, é unha historia de amor, pero vai máis alá. Detrás da soidade, da necesidade de cariño, ou quizais da súa ausencia, está sobre todo a baixa autoestima, a depresión, as chamadas de atención que ás veces non chegan onde se precisa. Nesta serie amósase como non só hai que aprender a querer aos demais, senón aprender a quererse un mesmo, a respectarse e a entenderse. Por iso a serie tamén chega a outros personaxes con problemas psicolóxicos, trastornos patolóxicos, traumas familiares e persoais, onde comprobaremos que cada persoa é un mundo e afronta estes problemas, ou son afectados por eles, de diferentes xeitos.

 

Paleta planeta

Un álbum ilustrado dun tándem que xa coñeciamos:  Yolanda Castaño e Xosé Tomás. Ambos asinan o álbum Paleta planeta, publicado por Baía, que nos achega poesía e ilustración, fórmula máxica que nos conquista. Un xogo de cores combinadas con sensacións e imaxinación, coa ollada posta na natureza e na irrupción do fantástico, mesmo  no onírico, todo preparado para un camiño senlleiro, o das emocións. Un camiño que non queremos esquecer e si agrandar porque aí está a natureza, o pacifismo, a paixón. Sobre todo, está o respecto, ese don esquecido: non hai máis que os últimos lumes para lembralo.

 

 

YOU ARE MY SPRING (Sobre series orientais XIII)

Eres mi primavera é unha mestura de drama, thriller e romance que coido pode ser interesante porque, en primeiro lugar,  fala da violencia intrafamiliar e abusos a menores e o que sucede a nenos e nenas que a sufriron; porque tamén se tenta achegar ás mentes criminais; e o máis importante (aínda que se oculte baixo a historia amorosa, que encanta neste tipo de series) parte da exploración das enfermidades mentais, como a depresión. Quizais o fío argumental sexa tentar resolver un caso de asasinato, pero namentres afloran conflitos internos dos personaxes coa fin de que reflexionemos sobre moitos temas vitais. Asemade, fala da empatía entre os seres humanos, e da necesidade que sentimos ás veces de pedir axuda e non saber facelo, de acudir a un profesional cando a vida nos supera e non sabemos manexala.

Misión Princesa

 

Se está asinado por El Hematocrítico, xa sei que me vou divertir e que vou atopar outra cara do conto, a que debería ser e por fin é. Desta volta, Xerais publica Axente Riciños. Misión Princesa, con ilustracións de Mar Villar e moito, moito empoderamento. Porque as princesas desaparecen e non se sabe o motivo. Haberá un secuestrador? Unha banda organizada? Maléficos recursos? No entanto, os príncipes correspondentes preocúpanse. Todos iguais e todos coas mesmas preocupacións e características. Como diferencialos? Axente Riciños comeza a investigar e chega ata as princesas; unhas mulleres afoutas que viven afastadas de prexuízos para faceren o que lles vén en gana. Mulleres que non necesitan ser salvadas.

Estamos a cambiar o conto!

Quen son? Crias de animais. Australia

 

De Tándem Seceda e Ester García. Publicado por Kalandraka, temos unha nova entrega de Crías de animais. Quen son? Desta volta viaxamos a Australia. Sete crías marabillosas preséntanse a si mesmas e ás súas curiosidades así como as circunstancias nas que se defenden. Canguro, Koala, cucaburra, ornitorrinco, equidna, diaño de Tasmania, petauro do azucre (deste nin idea, pero encántanlle os doces coma a min!!!) son os poboadores deste libro e de Australia. 

Para non se cansar de ollar! Desexando levarllos ao netiño!

Quen son? Crias de animais. América

 Fermosísimo. Non podía ser doutro xeito, porque xa coñeciamos esta serie de Quen son? Crias de animais. Sete crías que se presentan nunha páxina dándonos pistas para que adiviñemos a que especie pertencen. Na seguinte páxina, a solución ao enigma. Difícil non sabelo polas marabillosas ilustracións que semellan fotografías pintadas. Textos rigorosos que plasman a realidade e nos dan valiosas e sinxelas informacións e curiosidades. O mapache, o tucano, o armadillo, o xaguar, o preguiceiro, a vicuña e o can das pradarías protagonizan este libro. Ao final, unha reflexión importante para compartir coas crianzas, futuro do planeta.

De Tándem Seceda e Ester García. Publica Kalandraka

Mulleres imprescindibles. Educadoras na vangarda do século XX

Á esencial colección de Kalandraka, Biblioteca de Pedagogía, chega este volume titulado Mulleres imprescindibles. Educadoras na vangarda do século XX,  onde comparten páxinas nove protagonistas, Rosa Sensat, María Barbeito, María de Maeztu, María Luisa Navarro, María Sánchez Arbós, Justa Freire, Elbira Zipritia, Marta Mata e Carme Miquel, nove imprescindibles que compartiron unha mesma inquedanza e un fondo compromiso: a educación en valores. Para as persoas que cremos nesa mesma educación, un faro a seguir; para as persoas que ás veces tornamos pesimistas nesta sociedade actual, un optimismo reconfortante; para as persoas que sabemos que o único camiño válido é a educación, unha lembranza de que houbo mulleres precursosas desta nosa crenza. Sempre, un mesmo obxectivo: lograr unha sociedade máis xusta, libre e solidaria para todas as persoas.

A defunción dos sexos

 Daniela Fernández Pérez é a autora deste interesante libro que nos trae Xerais: A defunción dos sexos. Disidentes sexuais na Galiza contemporánea. Un libro que percorre a memoria de quen, dende finais do século XIX, cuestionou a norma sexual imperante en tres etapas, de 1875 a 1936 co título Invertidos na Galiza de hai un século; a ditadura,  Invertidos e disidentes durante o franquismo en Galiza; para chegar á  Transición, os primeiros colectivos gais militantes ou os frentes de liberación homosexual, de 1977 a 2017. Unha división que axuda a periodizar, unha máis, por poñer datas e nos aclarara un pouco mellor. Achegar a vista atrás é a parte máis difícil, a principios do século XX, cando só coñecemos a Elisa e a Marcela, referentes galegas. Como identificar a disidencia sexual daquela época? Meténdose mesmo en tradicións tan importantes como o antroido. A autora fala de disidencia sexual como eixo vertebrador do volume que temos nas mans, onde podemos ler sobre a moda do transformismo escénico de finais do século XIX, ou onde podemos entender a diginidade anónima das persoas que tiveron que loitar contracorrente. De dignidade, precisamente, é do que falamos.

O que fica fóra

 Chegamos a este libro polo "aspecto", ou sexa, adquirímolo polo obxecto en si, porque é desas xoias bibliográficas que desexamos posuír. Logo, vén o demais. Claro, é de Manuel Rivas, que... xa sabedes (aquí en Lalín dise que "se é de Lalín é bo"; eu digo que "se é de Manolo Rivas é bo"). Despois está o feito de que estea publicado por Apiario, e as querencias son as querencias. 

Así pois, unha alfaia mirémola por onde a miremos. Logo vén o resto. A poesía

Unha poesía que chama por nós e o que temos arredor. O valor da natureza. O valor da linguaxe. O valor do que adoitamos esquecer. O valor do marxinal, do que queda fóra. O valor do que non está no noso centro.

Rivas apaña palabras, esas palabras que están manuscritas, que rexistran o vento e a natureza, que bailan na liña do horizonte, que escoitan o murmurio do mar, que buscan estrelas no firmamemnto, que procuran o silencio agochado entre as máscaras do medo. O que fica fóra agárdanos sen necesidade de chamar; non hai portas nin ventás con ferrollo: abrámolas sen medo e entremos. Sobre todo despois de ler o primeiro poema, un poema de compromiso que escrito por Rivas sabemos que é un compromiso real, ético, social e político