Veño de rematar este libro. Cando lin a última folla, non sabía se recomendárvolo ou non, non tiña unha idea clara de canto me gustara. Recoñezo que a época de lectura tampouco foi a máis axeitada. Para min, é un libro triste. Resúltame chocante o seu título, porque a derradeira imaxe que me proporciona o libro e un poso de tristura e melancolía. Porén, creo que deberiades lelo. Creo que é un bo libro, ben escrito e ben estruturado. O autor aborda a realidade dun mundo onde a brutalidade coexiste coa compaixón, sinalando a liña perigosamente fina que afasta o optimismo do autoengano, mergullándose nas turbias augas do desmoronamento psicolóxico.
Sen comentarios
Publicar un comentario