Indignación

Falar dunha lectura de Philip Roth, un dos meus escritores preferidos, é tarefa doada; escribe e transmite como ninguén. O seu último libro, Indignación, abandona o desánimo da vellice para adentrarse na historia dun mozo estudante da universidade nos anos 50. Segue a ser pesimista, ollo, non nos confundamos, ese ton característico das súas novelas non o abandona.

Arestora falamos de represión, de resistencia, de descubrimento, de impotencia, de desolación... e de indignación. Deixa este gusto amargo característico del, cun final tráxico tan esperable desde o principio da lectura, como todos os finais amargos dos seus personaxes no libro: ningún deles se libra do destino ruín e cruel que a vida nos depara.

O libro é unha fábula moral na que as imposicións relixiosas se confrontan ás liberdades individuais, onde estas sairán perdendo nunha sociedade que atende prioritariamente a aquelas.

Sinceramente, creo que este home debe ser lido, sempre. Se aínda non empezastes, facédeo. Tedes onde escoller.