Un novo clásico (1960), un novo Leo Lionni, sempre imprescindible, sempre adorable, que vén na nosa lingua grazas á editorial Kalandraka: Paso a paso está protagonizado por un animal, algo normal neste autor, pero desta volta é un becho pequerrecho ben listo que sabe medir... e fuxir. Sobre todo, amosa a súa astucia e intelixencia dun xeito ocorrente e divertido. Tamén nos serve para reflexionar sobre como todo depende do punto de vista, de como todo é relativo, e de como as olladas varían. E tamén fala de curiosidade. Coido que asemade hai un tanto de presunción.
Unha vez máis, cualidades -e defectos- humanas en animais adorables.
Sen comentarios
Publicar un comentario