Gustoume a proposta que realiza Juan Carlos Mestre por primeira vez na nosa lingua, 200 gramos de patacas tristes publicado por Espiral Maior. MEstre é un poeta berciano cunha longa traxectoria en castelán e múltiples premios que inclúen, por exemplo, o premio nacional de poesía. Non sei se neste libro o seu xeito de modular a poesía é diferente polo feito de facelo na nosa linuga e polo feito de achegarse ao noso país. Si está presente neste libro, un libro de prosa poética que fala de temas cotiás, a proximidade e a ironía deste escritor que nos conquista coas súas palabras e as imaxes constantes coas que adorna a escrita, todo isto cunha mirada concreta sobre esta xeografía que lle é próxima, de aí as horas, as campás, as casas, as ventás que nos permiten ollar mundo do máis aló... O mundo deste Mestre remítenos ao noso rural.
Nunca morrer foi unha boa idea. Dá igual gozar de boa vida ou levar unha vida de merda. Igual dá gastar os cóbados na mesa que ter os pulmóns virxes. O mandamento de morrer non foi, de ser decisión do Creador, unha das súas máis brillantes ideas. Morren os que non deberían morrer nunca, as nais, despois os pais e as criaturas en coiros e as enfermeiras de trinta e poucos que aínda teñen os pés brancos....
Sen comentarios
Publicar un comentario