Agora é a quenda de lle dar as grazas a Antón e a súa ideoloxía feminista acompañada das lecturas
No prólogo do libro, Irantxu Varela resume o contido deste cunha frase de Tracy Chapman:”Don´t you know they´re talking ´bout a revolucion it sounds like a whisper.” (Non sabes que están a falar dunha revolución?, isto semella un susurro)
Cristina Lizagarra fai un traballo de recompilación de historias de compañeiras, amigas e anónimas que contan as súas vivencias sobre o amor, un non idealizado e si moi violento que acontece todos os días ao noso arredor. Dende o ghosting, ata a violencia física, pasando polo gaslighting ou a síndrome da impostora. Moitas mulleres, de diferentes idades, reflexionan, partindo da súa experiencia, sobre os transos que pasaron en momentos da súa vida a causa das súas relacións.
Hai historias de dependencia emocional, de control abusivo por parte da parella, de illamento do mundo por causa desta, de falta de empatía ante o sufrimento, da culpa, do amor propio, de quererse a si mesma, de “moñoños” (como diría Isa Calderón), de manipuladores, de relacións tóxicas baseadas en contos de Disney que rematan moi mal, de verdadeiros psicópatas… En resumo, este é un libro para falarse e escoitarse, é un libro necesario que trata desa revolución da que falamos en baixiño, que nos toca e nos define.
https://www.pikaramagazine.com/2020/04/quitame-la-culpa-el-fanzine-de-de-cristina-lizarraga/
Sen comentarios
Publicar un comentario