Rookie Historian Goo Hae Ryung (Sobre series orientais VI)

 

Outra desas series de época polas que teño debilidade: esta historia ten lugar en Joseon a principios do século XIX, época na cal as mulleres non deberían saber ler nin escribir. Aquí temos mulleres afoutas que non só puideron acceder á cultura, senón que loitaron ante a sociedade por ela. Por suposto, hai unha historia de amor polo medio, pero o máis importante é para min esta visión da muller que loita pola súa liberdade, pola súa verdadeira paixón, que é a lectura, e que a muller debe escribir a súa propia vida. Esta é a mensaxe máis importante, por moito que nos queiran vender a serie como outra historia de amor imposible; coido que esta queda nun segundo plano e que non ser "a muller perfecta" (aprender a camiñar, ser ama da súa casa, parir...) é o fío verdadeiro da serie. A loita destas mulleres historiadoras permite ademais cambiar o rumbo da historia e a visión dos homes que traballaban no mesmo rol. Son, sen dúbida ningunha, o que fai que esta serie mereza ser vista.

Golpes de luz

 

Volve Ledicia Costas cunha novela para adultxs e, novamente, non decepciona. Publicada en Xerais, co título Golpes de luz, podemos ler a vida de tres xeracións que viven baixo un segredo e que teñen como tea de fondo o narcotráfico galego pero tamén a violencia de xénero e o mundo dos anciáns. Tres xeracións e tres voces narrativas para ir revelando pouco a pouco a traxedia do ser humano, as luces e sombras dunha vida que merece ser contada. Porque toda vida agocha segredos, quizais non tan grandes como os da nosa vella protagonista, pero estes moitas veces golpean o presente deixándoo demudado; e este que se vive, con agonía e con humor, como demosta Ledicia, ás veces é pouco previsible e outras é un xogo de equilibrio. O narcotráfico deixou un ronsel de precariedades, de hostilidades, de xogos suxos, de vinganzas e de temores; deixou, sobre todo, vítimas, e algunhas destas vítimas serán as que nos leven polo relato. Un relato no que agroma a esperanza, a luz, porque a pesar da dor, o amor que nos permite a vida é o camiño máis espléndido a seguir.

Unhas páxinas para pasear pola soidade, pola loucura, pola impotencia, polo enigma; unha ponte que atravesa xeracións e constrúe un mundo mitolóxico que foxe da violencia a todos os niveis: bullying, violencia de xénero, violencia nas rúas...

E logo por que? Virus e bacterias

 Un deses libros que deben estar en todas as bibliotecas escolares, un libro de ciencia na nosa lingua, sempre tan necesario, e de divulgación sinxela para aprender sobre os virus e as bacterias de xeito ameno e doado, nun formato de preguntas e respostas que de seguro contestan as dúbidas que sempre nos fixemos sobre estes temas. Publícao Xerais  e é de Jordi Font Barris.

 

Iris (Sobre series orientais V)

 Esta serie, xunto coa anterior da que falei onte, foi unha das que me conquistou para "traballarme" as series coreanas. Realmente, con esta cheguei á conclusión de que xs coreanxs non teñen piedade e poden rematar unha serie así, como fan con esta; afastada de Disney. Claro que logo o tempo non me deu a razón. De todo hai en Corea. As series de amor romántico asolagan o catálogo, pero xa vos falarei delas.

Unha serie de espionaxe que nos leva a Budapest, a Corea do Norte, a Xapón... Moita acción, amizade e inimizade e amor combínanse á perfección en "Iris", un amor que por outra parte -e visto agora dende a perspectiva de ver outras moitas- afástase do habitual nas series coreanas, nas cales darse un bico xa é algo inaudito, tan mexeriqueiros eles. A trama é veloz, algo que tamén se afasta das outras series (encántalles repetir escenas xa vistas) e hai continuas sorpresas. E un final totalmente inesperado que semella que podería dar paso a unha segunda temporada, aínda que sei que é unha serie pechada. Realmente boísima.

Eternity

 Tiña moita curiosidade polo regreso de Xosé Monteagudo, autor da que para min é unha das mellores obras narrativas dos últimos tempos da narrativa galega: Todo canto fomos. Agora chego a Eternity, publicado pola editorial Galaxia e merecente do Premio Narrativa Breve Repsol 2021. 

Monteagudo ten oficio e nótase. Vese na narración que lemos, cun texto ben elaborado. E gustoume a proposta que nos achega neste libro: un lugar en internet que preserve a memoria dxs falecidxs, un cemiterio virtual. Unha idea, por outra parte, ben interesante que nos fai reflexionar sobre a trascendencia do ser humano. Pero o autor, asemade, desenvolve ao mesmo tempo outro fío argumental que nos lembra que ás veces descoñecemos as persoas máis próximas. Ao mesmo tempo, e aínda sendo unha novela curta, hai reflexión ben interesantes sobre o acto da escrita ou da calidade literaria, e mesmo sobre a procura de traballo da xente nova na nosa sociedade.

Unha proposta literaria que non defrauda.

Stranger / Secret Forest (Sobre series orientais IV)

 

Esta é unha das primeiras series coreanas (se non foi a primeira de todas) que vin e que me conquistou totalmente: unha historia de loita contra a corrupción xudicial e política que semella que en Corea debe ser moi común -parece algo coñecido, non si?-, por parte dun fiscal sen empatía e unha policía auténtica. Unha parella protagonista boísima que non cae en amores nin relacións innecesarias entre ambos. Encantáronme: o papel dela destaca por esa loita  independente que mantén como muller forte e rebelde fronte ao machismo social e o teito de cristal para ascender no seu traballo;  o traballo del non desemerece para nada a actuación, un home hierático e taciturno que non amosa emocións pero que loita pola honestidade e pola verdade.

Corrupción a mans cheas e esperanza de que haxa persoas que non a admiten. Podería situarse en moitos lugares do planeta. 

 

 

 

Rusia invade Ucrania

Chuvisca

 

Fermosísimo álbum de Fernando Pérez Hernando que publica Kalandraka: Chusvisca é un canto á familia e á oportunidade de enriquecemento que aporta cada persoa a un conxunto. Non sei se realmente pretendía o autor realizar unha metáfora da sociedade individualista que temos, pero ben o consegue a partir dun pequeno detalle: as letras. E con este xoto dunha letra por paxaro chegamos ás cinco vogais e a poder aprendermos e falarmos con todas elas. Por iso o libro é asemade un xogo, un deses que me lembra a infancia de "Canda Farnada sátama asaba pantalán" e que tiñamos que recrear con cada vogal por separado. Arrincoume máis dun sorriso con esa tenrura que desprende e cun final aínda máis evocador.

E as ilustracións, xogando cun escenario case único, coido que son perfectas e acaídas para conseguir o obxectivo proposto.

Xenial.

Navillera (Sobre series orientais III)

Esta foi a última serie que vin pero apetéceme recomendárvola xa. As series coreanas son moi longas, o normal é que teñan 16 capítulos que duran aproximadamente unha hora cada un, pero esta ten uns poucos menos e boteinos de menos. Tardei en comezar a vela porque non estaba segura de que me fose gustar, e estaba moi equivocada. A razón pola que me decidín foi tan sinxela como ver un dos protagonistas, un rapaz novo guapísimo que xa vira noutras series. Nesta serei fai un papel moito máis atractivo e o seu copratoginsta, un señor maior réstalle importancia, porque o seu personaxe é o que nos namora de verdade: un xubilado que decide facer ballet. Por iso a serie é en realidade unha oda á superación persoal, á procura de realizar os soños que fomos deixando durante a vida sen procurar e que nos quedan pendentes. Fermoso canto á vida, si. Unha serie que me fixo derramar bágoas (iso que busco series que me procuren todo o contrario!!!) e rir e soñar e crer.

O mérito da serie é profundar nos dous personaxes principais e crear unha obra de arte humana, porque cadaquén ten moito que aportar, mesmo os secundarios. Non é que esteamos ante algo novidoso que nos deixe pasmadas, pero estamos ante a humanidade; neste caso desenvólvese en Seúl, pero podería ser calquera outro lugar. Os dramas humanos son universais. E de paso vemos uns cantos pasos de ballet. 

Destaco a serie pola súa calidez embriagadora.

Virtudes (e misterios)

 
Gustoume a proposta que nos fai Xesús Fraga no seu Virtudes (e misterios) publicada por Galaxia, obra que recibiu o Premio Nacional de Narrativa neste ano 2021 e que asemade xa recibira o Premio de Novela Blanco Amor 2019: un libro que combina xéneros como a novela, a crónica e o diario, e que consegue ofrecer unha visión máis da emigración que emociona e conmociona, pois o sentido do humor que amosa é parte importante da trama, unha vida -varias vidas- reais que nos lembran a tantas persoas coñecidas que tamén viviron situacións semellantes. 

Comentábame un compañeiro que leu o libro canda min que el non se sentía identificado con esta emigración, que o seu punto de vista como fillo de emigrantes é moi diferente. Coido eu que non tentaba o autor con este libro escribir un libro universal sobre a emigración, posto que o relato da emigración é múltiple e hai moitas e diferentes vivencias, senón que realiza unha estupenda homenaxe á súa familia e a unha avoa imparable que si pode ser espello doutras mulleres inquebrantables que viviron a emigración. Dende aí e dende aquí, un libro que nos axuda a falar deste drama universal e galego, que explica moita idiosincrasia familiar da nosa terra e que ademais está ben contado e ben escrito e que resulta unha boa proposta para achegarnos a unha familia que podería ser moitas.

Mr Sunshine (Sobre series orientais II)

 Esta foi unha das primeiras series que vin  e é unha das miñas preferidas. Recoméndovola moitísimo. Con ela aprendín un pouco de historia, tanto de Corea como de Xapón, pero tamén como as potencias occidentais son magníficas para mirar para outro lado cando non lles convén. Unha das razón pola que comecei con esta esta serie é por ser un drama de época, o que ma presentaba máis interesante. De feito, transcorre a principios do século XX, comeza da historia moderna coreana, amosando o imperio coreano e o colonialismo xaponés. 

Quizais unha das poderosas razóns pola que me namorou foi pola súa protagonista e polo final tráxico. Con este final crin que as series coreanas afastábanse por completo dos finais felices de Disney... e xa vos contarei se isto é certo ou non. De momento, pensade nisto. Comezar a ver a serie é deixarse envolver por unha estética chea de seda, de cor e de suavidade. Cada un dos personaxes principais ten vida propia, o que significa que unhas vecesa acertan e outras non, porque son reais. E son moitos. As clases sociais (as diferenzas das clases sociais dará moito que falar) e o drama de ser pobre nunha sociedade case medieval é o fío do personaxe principal, que quizais quede oculto pola marabillosa personaxe feminina que se converterá na verdadeira heroína da historia e que será absolutamente magnífica e inesquecible.

Unha serie na que toparedes sensibilidade, exquisitez e coidado en todos os aspectos, dende música ata o vestiario pasando polos escenarios e a ambientación.

Sobre series orientais (I)

 Meses levo mergullada nunha crise lectora e existencial que me levou lonxe desta casa e dos meus habituais costumes. O feito de estar arestora aquí non significa que estea superada, aínda que mellorando e botándovos de menos. Como ando a aprender sobre sociedades afastadas e orientais, dei en pensar que podía compartir convosco algunhas das miñas reflexións e recomendacións. Así que vouvos falar dalgunhas sereis orientais que gocei en Netflix, e quizais tamén vos poida falar dalgunhas das miñas conclusións. Vaia por diante que non teño unha explicación para entenderdes por que se me deu polas series coreanas, sobre todo, pero necesitei fuxir do meu mundo e estas series téñenme axudado moi moito. Tamén teño un interese especial arestora polas culturas orientais, pero curiosamente en lugar de me centrar nas xaponesas, que terías máis sentido, déuseme polas coreanas, nun interese por coñecer esa sociedade; non son unha experta, por suposto, pero creo saber algo máis. Certamente, non vin as series que están de moda, senón algunhas das que nada sabía e apetecíame probar; o máis curioso é que elixín temáticas que noutrora nada me interesarían, por comprender eu tamén ata onde chega a idea do "amor romántico" e como afecta en todas as sociedades.

Quizais non vos interese en absoluto nada do que vos vaia falar de agora en diante, pero agardo que haxa alguén por aí que me lea e comparta as súas impresións comigo. Asemade, volverei á lectura e ás miñas reflexións sobre as lecturas. Así que, aquí estou de novo.