Dous escritores, un afán

Nun prazo ben pequeno, pouco máis dunha semana, tiven a gran sorte de ser testemuña directa de dúas homenaxes que veñen de recibir dúas persoas que quero, dous escritores que admiro, dous lectores que aconsellan. Se a semana pasada Xabier Docampo plantaba unha cerdeira, esta semana Agustín Fernández Paz recibe o Premio Trasalba 2014. Ambos coinciden en moitas facetas vitais. Ambos medraron nun país que daba as costas a unha lingua que de súpeto souberon se podía escribir (e que non treme coa emoción cando os escoita: topar que esa lingua rural era tamén lingua de cultura!!!), ambos foron mestres preocupados polo ensino público, ambos escriben para formar un lectorado novo na nosa lingua e ambos defenden por riba de todo ese noso ben máis preciado. Como hai xente xorda que non escoita este latexar das súas sinceras palabras? Como hai aínda este menoscabo continuo á nosa propia riqueza? 

Xa sabedes que son ben dada ao estremecemento e á bágoa. Foron dúas ocasións nas que non puiden deixar de facelo. Que sorte ter estas figuras tan próximas entre nós! Que honor bicar a Historia con maiúsculas!

Déixovos o que teño: as dúas intervencións ocorridas o sábado pasado. Primeiro a intervención de Agustín, logo a de Docampo:

Res Post a Do Campo Lauda Tio by trafegandoronseis

E tamén a fermosa Laudatio de Francisco Castro, vozarrón que convenceu:

Laudatio de Francisco Castro sobre a figura e a obra de Agustín Fernández Paz from Francisco Castro

Falta a intervención de Agustín Fernández Paz. Xa me gustará engadila nalgún momento! Con frases así:
 os galegofalantes temos a liberdade limitada».
«Preocúpanos o que está sucedendo no ensino, hoxe non é posible acadar a dobre competencia, a que permite a libre elección».
 «o pombeiro de esperanza para a lingua está na rede e en todas as súas iniciativas»,
 Florentino López Cuevillas «calquera traballo que emprendades en nome de Galicia, grande ou pequeno, duro ou livián, é sempre sementeira».

Pasen y vean

Xenial esta proposta imaxinativa que realmente me aporta novidosas ideas para reaizar na aula. Non sei se dicir que isto é un álbum ilustrado, o que si é: un libro-xogo-divertimento que nos propón o ilustrador Guridi e que edita Tres Tigres Tristes.

Este divertimento ou sucesión de actividades veñen da man do "Coello Negro" que observa canto lle rodea con atención. E convida ao lector e á lectora que ten nas súas mans este curioso libro, a crear ao seu antollo, sempre ao servizo da imaxinación e baixo a óptica do goce total.

Dividido en tres apartados: "Conoce a Conejo Negro", "Los amigos de conejo", "Los viajes de Conejo Negro", cada un deles céntrase en diferentes ópticas: vestir ao coello, pensar as súas cancións, coñecer os seus amigos ou viaxar con el.

Contra o acoso nas rúas

 As mulleres son sometidas a diferentes tipos de acoso nas rúa: piropos, insultos, intentos de tocamentos...

Vía

¿De pie o de cabeza?

 

Álbum ilustrado de Sonia Pérez publicado por Thule que se le de xeito vertical: ¿De pie o de cabeza? é un libro que xoga coas ilustracións e a ambigüidade do texto. Dende a primeira afirmación: “Me encontré con un ser un poco extraño", podemos xirar o libro para tentar buscar unha solución ao enigma de que as cousas, ás veces, non son o que semellan. Porque o libro procura un divertimento de dobre perspectiva: quen é o ser realmente estraño? E quen é o que afirma isto, unha nena ou un monstro? Porque está claro que ambos poden ser os autores.

Tons delicados para unha ilustración case "naif" cunha fondura que procuramos nese sentir ou experimentar: a relatividade do que vemos, ou o que nós apreciamos. 

Non á violencia contra as mulleres (CCCLXVII)

Discurso dun abusador:

Con Xabier Docampo e Xosé Cobas

Perder perdeuse a entrevista en vídeo, pero cando menos quedou a gravación radiofónica, que xa é algo. E agora que rematou o curso lembramos a visita que nos fixeron Xabier Docampo e Xosé Cobas alá polo 30 de xaneiro -xa choveu- para celebrarmos coa súa xenerosidade o Día da Ilustración. Unha vez máis, grazas a ambos.

Grazas, Cibrán

El elefante y el árbol

 

Fermosísimo álbum de Jin Pyn Lee publicado por Thule: El elefante y el árbol é un conto sobre a amizade e a lealdade, un álbum en pequeno formato que resulta ao mesmo temo sinxelo e tenro. Fondo negro en todas as páxinas e realización gráfica minimalista en verde, nun principio, e branca despois, e coas ilustracións suxestivas das formas dos protagonistas e a súa contorna.

Chama a atención xa dende o comezo cando lemos a dedicatoria: «para los sin voz». Un libro que deixa medrar a historia que permanecerá no lector.

Ni controles ni que te controlen. ¡PÁSALO!

Mágoa que se utilice unha campaña en contra da violencia coa rivalidade feminina. Unha curmá que parece dicir "es ben parva, eu non" en lugar de facer unha reflexión con ela, preguntarlle se iso é amor... Unha mágoa que non sexa máis directa e comprensible. Quen te controla non te ama, quítache a liberdade.

Esta é a última campaña de Emakunde:

Tócome - Rosalía Fernández Rial

Alberto Fariña e Diego leron a Rosalía Fernández Rial. Escolleron o seu poema "Tócome" para facer este vídeo:

Ese otro

 

Rosa Osuna é a autora de Ese otro publicado en Thule. Un álbum de plastilina que nos fala dun nenos que é tan feliz el só que non necesita a ninguén máis, pero... descubrirá novas emocións e que a tolerancia é o mellor xeito de enfrontar a vida. Un libro que obriga a nos preguntar, unha vez máis, ata onde podemos cuestionarnos, ata cando podemos cambiar, ata que punto temos as portas abertas, ata que lugar viaxaremos, ata que compañía queremos ter. E tamén se a orde, a rutina, é necesaria para vivir.

Usa la razón, que la música no degrade tu condición

A ella le gusta que se la coman 

A ella le gusta que le den duro y se la coman 

Y es que yo quiero la combi completa 

Que! 

Chocha 

Culo 

Teta

 

 

Un grupo de fotógrafos colombianos lanzaron unha campaña de imaxes para denunciar o machismo que encerran moitas legras do reggaetón, con mensaxes que convidan á violenica de xénero. Co lema
'Usa la razón, que la música no degrade tu condición', Alejandra Hernández, Lineyl Ibáñes y John Fredy Melo traduciron en imaxes o contido das letras dalgúns dos temas máis escoitados e bailados no país latinoamericano.

Vía

Nos premios Xerais

Este ano foi tan especial estar na Illa de San Simón que ata me entrevistaron:

Feroz, o lobo

 

Neste álbum de OQO, obra de Margarita del Mazo e Leire Salaberría, Feroz, o lobo volvemos unha vez máis a ter como referencia un conto clásico revisitado. Un lobo que anda na procura da Carapuchiña, un lobo esfameado pero moi aquelado, educado e incomprendido. Un lobo que pregunta pacientemente o paradoiro da nena e, por suposto, ninguén lle contesta ao caso. Claro que está a avoa, o cazador... non falta ningún dos personaxes clásicos. Pero o final é ben diferente! Ata este final non entendemos se este conto é máis ou menos semellante ou en nada se parecen. Porque o que estamos a ler é unha parodia humorística moi ben ilustrada cun lobo con tupé vermello que sabe conducir tremendo cochazo.

Puro terror

A ONG 'Innocence in Danger' (Inocencia en perigo) caracterízase por unhas campañas terroríficas coas que, segundo eles, queren preservar os nenos das terroríficas maldades da rede. Estas fotografías pertencen á última campaña que veñen de elaborar. A idea desta organización é "causar un shock nos pais para que comprendan que só cun clic de rato os seus fillos poden atopar imaxes que os poden marcar para toda a súa vida".

Este vídeo pertence á súa campaña do 2010: un filme de terror absoluto.

Vía

Set Yourself Free

Realmente é unha publicidade que dá medo:

Vía

A cociñeira do rei

 

Sorpréndenos a polifacética Soledad Felloza cunha nova aptitude, a de escritora. E faino con este álbum que publica OQO con ilustracións de Sandra de la Prada; o título, A cociñeira do rei, gañador do "Premio de Narración Oral Cociña de Contos". Un álbum que reivindica a cociña como espazo de amor, de ledicia, de esperanza (ai, co pouco que a min me gusta cociñar!!!). Unha moza -moza que pasa dunha petición de "cociñeiro" en masculino- que sabe os ingredientes secretos que debe ter calquera comida para ser saborosa e devolver o sorriso. Porque a comida tradicional, a gastronomía como cultura, é a reivindicación que subxace na lectura deste álbum que goza dunhas ilustracións alegres cheas de cor onde a natureza é coprotagonista.

Poemas de Raúl Gómez Pato

Leticia e Rocío leron os poemarios de Raúl Gómez Pato e ofrecen esta interpretación:

Lapidarias

Carlos e Isidro leron Lapidarias de David Rodríguez. Esta é a súa peculiar interpretación:

Ollos de aula, 15

Ollos de aula. Nº 15 from Coordinadora Galega ENDL

Lado-Aldao

Denise Varela e Sonia Troitiño namoraron de Lucía Aldao e María Lado:

O exército do bosque

Cristina Cabaleiro leu este curso os poemas de Manuel Rivas e escolleu este:

Un mar de mundos

Arianna Squilloni e Alberto Gamón son os artífices de Un mar de mundos publicado por Thule. Un libro precioso en acordeón que fala sobre a navegación primeira dunha nena pero sobre todo fala do amor e do osíxeno que este nos proporciona para vivir e afrontar cada novo día, ben sexa por terra ou por mar.

Ti e mais eu

David Varela escolleu a Celso Emilio Ferreiro para ofrecernos un poema:

Gaby Moreno - "Blues de mar"

Unha recomendación no Facebook de Soledad Felloza:

Estoy enamorada de Gaby Moreno,es una cantautora guatemalteca. Su música es una mezcla de blues, jazz, soul y R&B

Sin palabras

 A verdade é que merquei este libro só por ver que era de Roger Olmos. Logo, resultou unha sorpresa. Das agradables, claro está. Este álbum con título Sin palabras é un libro de imaxes e poucas palabras que ten unha fin: sensibilizar da necesidade de respectar e protexer os animais. Ademais, os beneficios da venda destínanse ao traballo de protección dos animais de FAADA. Podemos observar o sufrimento dos animais dun xeito cru que ataca directamente a sensibilidade do lector.

Non á violencia contra as mulleres (CCCLXVI)

Habla: Que agocha o silencio? Canto pode dicir unha bágoa?:

Olga Novo

Antía e Carmen leron e escolleron a Olga Novo:

El arte de la baci

Un clásico que me recomendou a prezada Ánxeles: El arte de la baci de Jean Claverie e Michelle Nikly, publicado por Lóguez. Ilustracións de gran formato coma esbozos e un breve texto con rima son as bases deste delicioso álbum que amosa as actitudes dos pequerrechiños ante ese elemento que debe acompañalos cando se lles deixa -ou se pretende- de pór cueiros. Unha lectura suxestiva e un mundo plástico esquemático que conforman un álbum orixinal.

"Si pañales ya no quieres llevar
en la bacinilla te has de sentar..

Poema Carlos Negro

Alejandro e Diego ofrecénnos un poema de Carlos Negro do seu libro Héleris; o poema é o onceavo dun conxunto chamado "Helena". E póñenno así, polas nubes:

¿Qué quieres, caracol?

 

De Hadis Lazar Gholami e Hamid Reza Akram é este álbum publicado por Thule: ¿Qué quieres, caracol? (en versión orixinal, aquí) é unha alegoría sobre a nosa propia procura material e a submisión ás modas, cun final aberto para que lectores e lectoras decidan se nos acoplamos e nos deixamos levar, conformándonos, ou non.

As ilustracións, un abano de cores e ledicias. Onde está o caracol protagonista? Buscádeo, quizais o topedes, aínda que non prometo nada. Porque o non sermos quen de identificar entre tanta cor e tanta figura xeométrica ao caracol dá unha idea nova sobre que calquera de nós podería selo. E por que non? Quizais esteamos a buscar algo que non nos convén.

Sempre

Nova música galega:

O himno das mulleres

'LEVONS-NOUS! O himno das mulleres' por Habelas Hainas.

Los rascacielos

 

Do tándem formado por Germano Zullo e a ilustradora Albertine chéganos este álbum en formato alongado e ilustrado en branco e negro que publica Libros del Zorro Rojo: Los rascacielos, unha alegoría sobre a cobiza desmedida, a ambición e a prepotencia. Dous señores de nomes almirabados e rimbombantes da nobreza europa (genor-Agobar Poirier des Chapelles e Willigis Kittycly Junior) loitan por conseguir a casa máis alta e luxosa que un poida maxinar. Ese é o seu reto, e semella que o seu motivo de vida. As consecuencias de tanta pretensión teredas que buscala mesmo nas marxes do libro, unha filigrana de ilustración que merece que nos deteñamos un bo anaco na súa contemplación: cada disparate está ilustrado con detalle e fina ironía. A mensaxe final de esperanza devólvenos a ledicia coas árbores non preocpuadas polo tamaño, nin sequera por ocupar a páxina. Un recuncho élles suficiente.

Todo unha fábula moderna sobre o materialismo exacerbado dos nosos días. 

Sempre hai un lugar para a poesía (CXI)

Poema de Raúl Vacas sobre a infancia:

 Darle una pintura de color a un niño y posiblemente cambiará el mundo

Es hora de arreglar tanta rutina, de revolver en los cajones de la infancia
y traspasar el rompeolas de los años,
de sonreír con babi en los recuerdos.

Hay que buscarle solución a nuestros sueños, hay que llamar a gritos
a los niños para salvar al mundo de los monstruos.
Que adornen la ciudad con mariposas, que chillen por las calles y los charcos,
que saquen a la calle sus canicas, sus cometas, sus peonzas,
 que jueguen al pañuelo en los supermercados
y al escondite inglés en los ayuntamientos.

Es preciso correr por los semáforos, es preciso llorar en los conventos.
Llamemos a los niños y a los duendes para dar cuerda, por las noches,
a los sueños, para llenar nuestros bolsillos de utopías, empapar
de corazón nuestra sonrisa, desinfectar los besos.

Porque los niños hablan con las hadas como lo haría un loco
porque los niños quieren con las uñas y los dedos,
porque los niños piensan con la boca y sueñan con los pies,
porque su amor no cabe en sus pupilas.

Tender un mapa en un garaje o una biblioteca, poned un niño frente
a él y todo cambiará en nuestras ciudades.

 Los parques se llenarán de elefantes, las farolas de luciérnagas,
las bocas de los metros de fantasmas, las iglesias de piratas y princesas,
los colegios de gigantes, los almacenes de enanos y dragones.

Habrá en todas las casas un castillo, y un rey, y una reina, y un mago bueno ,
y un despacho de sueños, y un bufón amarillo, y un batracio.
Habrá murales en los baños y aviones de papel por las ventanas
y toda la ciudad será como un colegio en el recreo.

 Los niños son así de imprevisibles, les das el corazón en cuatro piezas
y te hacen un retrato con fideos.
Les das un argumento para un sueño y lo echan a volar.

Los niños son así porque aprendieron de los cuentos sus perdices
porque pararon sus relojes de mentira,
porque olvidaron las promesas de los padres que se vendieron al tiempo.

Es hora de arreglar tanta rutina, de regalar a un niño
 una pelota, un parque o dos (si caben en las calles),
 un charco de emociones y un abuelo.

No importa si los malos nos hechizan con impuestos, si en la oficina del paro hay tres goteras,
 si la vecina es un bruja sin capucha, si ha sido un día duro en el trabajo, si el pollo está más
 caro.

Nada es terrible para un niño, ni siquiera la muerte.
 Todo tiene un lugar en su sonrisa, en el motor del corazón,
en el pequeño periscopio de los sueños.

Darle a un pequeño unas tijeras y recortará las guerras de los mapas,
y pintará toboganes en los océanos y tapones de corcho en los volcanes,
 y heidis en los montes y trapecistas en las plazas.

Medir, proteger, arropar, cuidar, preservar la fantasía de los niños,
 protegerla contra el mundo, contra el tiempo,
contra el futuro, darles motivos para amar,
para soñar toda la vida y acaso el porvenir valga la pena.

Es hora de arreglar tanta rutina, de revolver en los cajones de la infancia,
de traspasar el rompeolas de los años y sonreír con babi en los recuerdos.

El Cant dels Ocells

Fuera de juego

 

Unha vez máis, ton informativo e reivindicativo neste marabilloso álbum ilustrado que nos propón a editorial Barbara Fiore: Fuera de juego. Matthias Sindelar, un héroe de su tiempo é de Fabrizio Silei (o mesmo autor do tamén imprescindible El autobús de Rosa) e Maurizio A. C. Quarello. 

O libro sitúase na primavera de 1938, cando Alemaña ocupa Austria e decide festexar esta "reunificación" dos pobos xermánicos organizando un partido de fútbol amistoso entre as dúas seleccións nacionais. Neste partido xogará un dos mellores do fútbol austríaco, Matthias Sindelar. Con este partido, pasará a ser un heroe, porque a dignidade está por riba das persoas e personalismos e así decide demostralo el:"la única manera de conservar algo es perdiéndolo todo" . O final, coñecendo un pouco sobre o nazismo, podedes maxinalo. Claro que eu non volo vou contar!