Le retour

Le retour from Natalia Chernysheva on Vimeo.

Total correction

Chégame esta información de Yolanda Domínguez:

Sociohistórica y culturalmente, el paradigma de la belleza ha sido, y aún lo sigue siendo muy mayoritariamente, el de la belleza femenina. La cultura patriarcal ha hecho, y sigue haciendo, uso de las innovaciones médicas, tecnológicas y biológicas aplicándolas al cuerpo de las mujeres, para moldearlo en base a estereotipos y clichés de identidades femeninas por ella construidas, para satisfacer las fantasías y deseos masculinos, y engrosar las arcas de las grandes industrias de la “belleza”    

Toda esta temática ha sido recogida por artistas visuales contemporáneas, sobre todo de las últimas generaciones, que, desde ópticas críticas y planteamientos de género y/o feministas,  están cuestionando los estereotipos y modelos de belleza femenina imperantes, difundidos masivamente e impuestos a las mujeres de todo el mundo por los sistemas socioeconómicos de las grandes industrias de la cosmética, la medicina estética, la moda, o la cirugía estética.   

Dentro del panorama de creadoras implicadas críticamente con esta temática, hay que destacar dentro del contexto español, a la artista visual Yolanda Domínguez. Una creadora multidisciplinar, que efectúa acciones artístico-político feministas, usualmente en lugares muy transitados por el público, pues le interesa la reacción que sus acciones puedan provocar en las gentes. Sus acciones funcionan a modo de contra-información desestabilizadora de los mensajes oficiales habituales del sistema socioeconómico y cultural sobre la construcción socializada de la identidad genérica femenina,  sobre los estereotipos de belleza femenina y los modelos clicheados corporales. Unos mensajes oficiales difundidos mediante un potentísimo entretejido publicitario y mediático para meterse, a modo de mantras, en las vidas cotidianas de las mujeres, en sus formas de pensamiento, en la configuración de sus deseos, de su inconsciente e incluso de la forma de verse a sí mismas.  

Sus acciones, suelen protagonizarse por las propias mujeres, y ponen en funcionamiento situaciones escenificadas que cuestionan todo el status quo provocado por las industrias de la belleza femenina y la moda, y sus efectos sobre la construcción de la identidad femenina, los roles y comportamientos de las mujeres, a los que se ven abocadas si quieren sentirse socializadas, integradas en el sistema imperante de relaciones y tener tanto éxito social como personal.

El lenguaje utilizado por la artista en sus acciones es directo, preciso, contundente y eficaz, haciendo uso de una crítica mordaz y un cuestionamiento sin contemplaciones, pero todo ello bañado por una fuerte ironía y grandes dosis de humor. En este sentido hemos podido ver diferentes acciones de la artista en los últimos años y los espacios públicos, que luego han sido editadas y difundidas en vídeo.

Ahora, Yolanda Domínguez, dentro del contexto y programación de la Feria ART MADRID, realiza una acción en la calle, en la Plaza de Callao de Madrid, de 11 h a 14 h, denominada Total correction.  Una acción con la que ejecuta una de sus estrategias críticas y deconstructoras de los cánones de belleza femeninos dominantes de mujeres eternamente jóvenes, bellas, delgadas, de pieles lozanas, frescas y relucientes, si usan los productos difundidos machaconamente por las industrias de “ la belleza” y la publicidad, y por sus políticas de marketing y ventas destinadas a las mujeres, jugando con sus vulnerabilidades, sus miedos a no ser queridas, al fracaso en sus relaciones, y a su bajada de autoestima si no se atienen a los modelos difundidos. Ya que como dice la propia artista hemos interiorizado hasta tal punto este discurso que nuestro cuerpo se ha convertido en una fuente de vergüenza e insatisfacción, llegando a considerar la carne, el pelo o los signos de la edad como algo que hay que “ocultar” y “disimular”.

Por tanto, es objetivo de la acción Total correction dar la vuelta a los mensajes publicitarios y de ventas de productos cosméticos para la piel destinados a las mujeres, subvirtiéndolos. Para ello la artista instala en la plaza de Callao un stand promocional de cremas para el rostro de una supuesta marca nueva de cosmética. En dicho stand, dos dependientas ofrecen a las personas transeúntes, fundamentalmente a las mujeres, que quieran probar el nuevo producto que puede corregir todos sus defectos dermatológicos. Las invitarán a sentarse en una silla con un espejo, indicándoles que van a analizar sus rostros y recomendarles la crema más adecuada a sus necesidades. Pero al examinar la piel de cada una, las dependientas les dirán que están estupendas, y que no necesitan comprar este producto cosmético, ya que sus rostros están muy bien, animándolas, con frases positivas, a autovalorarse. Acabada la jornada promocional, las dependientas no habrán vendido ni un solo bote del nuevo producto, pero si habrán difundido mensajes positivos y de autoestima entre las personas que se acercaron, y estas se habrán ido sin comprar absolutamente nada.

Esta estrategia artístico-política feminista de la artista pretende dar un vuelco contra-publicitario y contra-markenting, provocando reflexiones cuestionadoras en el público que vea y/o participe en la acción. Una acción artístico-política, pero una acción también sanadora y removedora de conciencias, de autoestima y de aceptación de la singularidad y la individualidad.

Todo esto se grabará en video con audio y se editará una pieza con el resultado de la acción que pueda difundirse en Youtube y otros medios.

www.yolandadominguez.com

@yodominguez

Margarita Aizpuru

Comisaria independiente y crítica de arte

Bashô. El loco de la poesía

Hotel Papel publica este álbum ilustrado que non vos deixará indiferentes: François Keritel e Fréderic Clément  achéganos a figura do pai dos Haikus neste preciosísimo libro titulado Bashô. El loco de la poesía. Con el, percorreremos a pé Xapón e descubriremos quen foi e que fixo o pai dos Haikus, Matsuo Bashô no século XVII, un home que rexeitou a tradición familiar das armas para acollerse ao mundo poético, popularizando esta breve forma poética que captura o momento e a beleza. E beleza é a palabra que define este libro despregable nalgunhas páxinas que posúen toda a delicadeza do haiku. É un libro absolutamente fermosísimo que desprega poesía visual e literaria.

Non á violencia contra as mulleres (CDLIV)

CONVERSA CUNHA MULLER MORTA

Conversación con una mujer muerta 

CONVERSA CUNHA MULLER MORTA/ Conversación con una mujer muerta
from SONIA MÉNDEZ on Vimeo.

The Life of Death

Fermosísima curta sen palabras. Amor e Morte:

Vía

Winnipeg

Laura Martel e Antonia Santolaya son as artífices deste cómic imprescindible publicado por Hotel Papel: Winnipeg. El barco de Neruda. Unha historia máis do noso pasado recente que non se coñece. A cidade de Valparaíso recibiu o 1 de setembro de 1939, día do comezo da II Guerra Mundial, un barco con 2500  exiliados da Guerra Civil, grazas ao compromiso de Pablo Neruda e da súa muller Delia del Carril co pobo español. Este compromiso qudou reflectido no poemaria "España en el corazón". Esta é, sobre todo, unha historia de solidariedade, unha solidariedade que esquencemos arestora co que ocorre ao noso arredor. É unha historia que debemos ler e debemos lembrar, sobre todo porque é unha hai máis que nos afecta e que seguramente é descoñecida. Quizais haxa detrás erros pero o resultado é o que conta. E este cómic paréceme que sabe describir sensacións e sentimentos.
A historia está ben narrada, cun labor previo de documentación importante. Pero grazas aos debuxos a lapis todo adquire un maior relevo. Un escenario en branco e negro que forma parte de nós como a historia triste do exilio do ser humano por razóns de ideoloxía. 

Neruda: “Que la crítica borre toda mi poesía, si le parece. Pero este poema, que hoy recuerdo, no podrá borrarlo nadie”.

Nosotros por ellas

Anuncio feminista chegado de México:

Grazas, Olga

Los amigos

Kazumi Yumoto é a autora de Los amigos, novela publicada por Nocturna, que fala de medrar e de descubrir a vida e con ela a morte; fala de medos e tempestades, de estudos e amizades. É, por tanto, un texto de iniciación que paga moito a pena ler, xa que é unha historia sinxela, curta, amable e potente. Tres nenos que van iniciar novas experiencias e descubrirán as súas propias personalidades entre o medo e a esperanza, nunha metáfora vital que non fuxirá de cicatrices na traxectoria de facerse maiores. Ademais, coido que como algo propio da cultura xaponesa, o libro detense naqueles momentos máxicos e mínimos que a natureza nos ofrece, aqueles que entran polos sentidos, xuntándose cos puramente emocionais.
Por iso, sentimos como imos medrando canda estes protagonistas polas súas páxinas, porque a vida agasalla e tamén resta, ofrece e quita, sorri e chora. A todos e cada un deses momentos debemos enfrontarnos e debemmos ter as armas precisas para encaralos. E o libro dános sentido e sentimentos, significados e preguntas. Por todos pasamos de crequenas mentres nos mergullamos nunha lectura que deixa pouso.

Contra o cancro

Orixinal campaña a favor da loita contra o cancro onde se representa como unha guerra intergaláctica.

Via

Malak and the Boat

UNICEF chama a atención con esta curta de animación sobre as vítimas máis novas da crise dos refuxiados de Siria.

Vía

Animales domésticos

Curiosísimo álbum publicado por Ekaré de Jean Lecointre: Animales domésticos non deixa indiferente, tanto polas ilustracións como polo texto. O libro lembra o mundo dos cómics, con imaxes e textos ao pé, con aire dos anos 50, con collages. 

A historia é acumulativa, con personaxes particulares que veñen sendo animais humanizados e que ofrecen os seus servizos. E aí vén o humor, a fantasía, o absurdo. As ilustracións son tan sorprendentes que non saberemos nin para onde mirar: branco e negro, fotografías, debuxos, ilustracións... unha mestura incrible.

Vaia, ou encantaravos ou espantaravos. Indiferentes non quedaredes. Seguro!

Rosalía nas artes plásticas

Unha vez máis, desde o IES San Paio, imparable e toda unha referencia, chéganos esta presentación tan acaída para o día de hoxe, día de Rosalía, Rosalía nas artes plásticas:

 

Rosalía nas artes plásticas pintura from tudense

Lleva un libro en la maleta

Na editorial Pintar Pintar topamos este álbum solidario de Virginia Read Escobal e Lucia Sforza: Lleva un libro en la maleta é unha asociación cultural que recolle libros e material escolar para levalos á República Dominicana. O libro conta a historia dunha nena dominicana que emigra ao noso país e que cando vai de visita quere levar un libro para a súa antiga escola, xa que é o que máis admira da escola de aquí: a posibilidade de ler que ofrece a biblioteca escolar e da que alí carecen. Así que estamos ante unha fermosa historia que fala da importancia da lectura e do valor da amizade, así como de interculturalidade e solidariedade.

 "¡un libro vale para todo! Con los libros viajas, con los libros sueñas, los libros te protegen, te acompañan...". 

 

#mobilizarosalía

Hoxe é o día de Rosalía. Sumámonos desde as aulas á convocatoria realizada pola Asociación de Escritoras e escritores en Lingua Galega. Encheremos as nosas redes sociais cos seus versos

Trocando en sonrisas / queixiñas e choros 

e o hastag #mobilizarosalía

E recollemos a iniciativa da Deputación da Coruña, na súa área de Cultura, que puxo este luns en libre circulación catro novas imaxes de Rosalía de Castro creadas para a ocasión por catro deseñadoras: Uqui Permui, Aurora Cascudo, Aldara Prado e Paula Mayor.

Volando voy

Rob Biddulph é autor de Volando voy, álbum ilustrado publicado por Andana. Un libro divertido, rimada, onde uns personaxes voan grazas a un papaventos mentres procuran a volta ao fogar. Porque é neste lugar onde mellor nos atopamos, onde sentimos un frío que nos arroupa e unha sensación de seguridade que non atoparemos en ningún outro lugar. Mesmo a familia é declarada "zona de interese", porque aínda que a aventura de viaxar supón unha incrible experiencia, chega un momento en que os personaxes infantís precisan da xente querida.

2016, Ano de Manuel María (VII)

Unha vez máis, chéganos dende o IES San Paio de Tui un estupendo traballo: poemas de Manuel María para celebrar o Día da Lingua Materna.

Una entre muchas

Publica Astiberri esta novela gráfica escrita por Una: Una entre muchas, un libro que fala de violencia de xénero, de abusos sexuais, do trauma que supón ser unha vítima e do difícil que é non sentirse, ademais, culpable. Abordamos o feito de que a sociedade non cuestione as agresións machistas e culpabiliza as mulleres que pasan de ser vítimas a ser responsables desas agresións, sendo vilipendiadas e cuestionadas sempre. Arredor da experiencia persoal da protagonista, xira unha vaga de asasinatos de mulleres (o Destripador de Yorkshire), cuxa investigación está mal dirixida por seren prostitutas. De novo, volvemos ter a responsabilidade social que bota terra por riba das mulleres e non cuestiona o porqué. De novo, a misoxinia social e cultural que non rexeita a violencia contra as mulleres como marca de sexualidade masculina.

A nosa protagonista terá que medrar entre a dor e a culpa, e sobre todo a indefensión e a incomprensión, para logo emprender un camiño polo que terá que andar paseniño para ser capaz de liberarse das secuelas dunha violencia que resulta demasiado cotiá e pouco criminalizada.
Os debuxos son, asemade, unha metáfora visual constante. A culpa en forma de gran saco que a moza leva ás costas, as ás fuxidías... os collages, os recortables...  Pareceume un deses libros necesarios para fomentar a reflexión sobre o machismo e a sociedade patriarcal na que vivimos.

Una Entre Muchas - Avance

Ilustrando a Rosalía

Iniciativa da Deputación da Coruña, na súa área de Cultura, que pon este luns en libre circulación catro novas imaxes de Rosalía de Castro creadas para a ocasión por catro deseñadoras: Uqui Permui, Aurora Cascudo, Aldara Prado e Paula Mayor.

Pequeneces

Esta secuoia xigante, unha das árbores máis grandes do mundo, presenta as seguintes dimensións: 75.3 m de altura, 8,2 metros de ancho, un volume de 1,274.3 metros cúbicos e unha idade duns 3.200 anos. Nunca fora fotografada completamente. 

Agora, tras 32 días de traballo e 126 fotografías individuais, Michael "Nick" Nichols presenta este traballo para National Geographic:  unha árbore que representa 110 xeracións de vidas humanas.

Cumprirían 46 persoas de estatura media unha sobre outra para chegar ata o cume desta árbore, denominada  The President. E o mellor é que segue a medrar.

Vía

Lucia y los Alebrijes

Mi maravillosa librería

Petra Hartlieb conta en Mi maravillosa librería publicado por Periférica aquilo que eu sempre quixen e non conseguín: ter unha libraría. Unha historia divertida, auténtica, chea de momontos inesquecibles, de recomendacións, de agobios. Coa lectura imos constatando as dificultades e as alegrías que supón abrir unha libraría, como vai medrando o equipo humano e a propia libraría, como o traballo fai esquencer ás veces a propia familia, as actividades que hai que atender, os clientes que hai que deixar satisfeitos... A autora conta as cousas boas pero tamén as malas, como as dificultades de cada día, as esixencia dun mercado coas súas inxustizas e mesmo da competencia que supón un xigante en Internet como Amazon. A libraría que temos neste libro é unha experiencia humana que nos encandila e a min, particulamente, dáme moita envexa. Sentinme moi preto desas veces en que recomendan libros con entusiasmo e fixen un paralelismo co que facemos nós nas aulas.
Eu tamén quero ter unha libraría!

Non á violencia contra as mulleres (CDLIII)

Silencios 

The Last Job on Earth

Sen palabras:

  The Last Job on Earth - The Guardian from Moth on Vimeo.

El principito ha vuelto

A escritoria Mª Jesús Alvarado e as fotos de Teresa Correa convídannos a coñecer en El principito ha vuelto publicado por Libros de las MalasCompañías un econtro máxico no deserto, o misterio dun personaxe que non sabemos se é real ou é imaxinario, un poema descritivo do deserto, unha sensación de plenitude. O libro susténtase nunha hitoria real, a de que se perderon no deserto e foi entón cando apareceu un home e indicoulles o camiño correcto. Isto é o xermolo que dá pé ao libro, a idea de pensar que pasaría de ser o principiño un personaxe real. 

Ambas estaban no Sáhara gravando un documental; as fotos dan pé para unha fermosa reflexión que se recrea nas iamxes. É unha viaxe espiritual ao corazón destas terras, ao deserto nu, á area e ás estrelas. E tamén ao abraio lector.

Disparen sobre el pianista

Despois de ler a Diego Ameixeiras tiña que ler a David Goodis, e así o fixen. A obra, Disparen sobre el pianista, publicada por RBA.  Un moi bo libro que mereceu a súa adaptación ao cine en 1960 a cargo de François Truffaut. E ten razón Ameixeiras: hai que ler a David Goodis, porque escribe novela negra de verdade, onde a violencia e a autodestrución danse cita en relativamente poucas páxinas cunha gran presenza de diálogos, o que fai que a lectura sexa aínda máis áxil. Non hai policias nin detectives, nin ningún crime que haxa que resolver, e aí reside unha das súas grandezas. Temos un personaxe central que nos consome pola seu xeito de ser ata que sabemos a dura realidade que agocha, un pasado que o reconcome e un sorriso que ninguén logra entender. 

Novela negra moi negra e sutil cun personaxe que atrapa no seu seo.

Tina superfriolera

Lani Yamamoto é a autora deste álbum finalista do Premio de Literatura Infantil e Xuvenil do Consello Nórdico que publica Nórdica: Tina superfriolera. Unha lectura moi acaída para estes días de frío en que todos os días abrimos a persiana agardando ver a neve pola ventá. Lemos a historia de Tina, unha nena que sempre sente moito frío e anda a inventar novos xeitos de non sentilo; pero isto fai que non teña amizades e que sempre estea soa; e será isto o eixo vertebrador da historia. Ou sexa, lemos unha metáfora visual que nos fala dun frío mundo exterior e interior, o da soidade absoluta. E a necesidade que temos de compaña. As ilustracións van na mesma liña, de cores frías e sen fondos, ofrecéndonos a esencia do seu significado.

Árbores antigas

 Beth Luna leva catorce anos fotografando as árbores máis grandes, remotas e antigas de todo o planeta. Luna utiliza a técnica de impresión en platino polas particularidades que ofrece respecto ás imaxes capturadas, agasallándonos a esencia destas árbores e as súas caprichosas formas.

Son realmente impresionantes.

Con la impresión en platino, que destaca por su bella luminosidad y escala tonal amplia, se pueden crear cristales muy finos de platino para ser incrustado en el papel dándole aspecto de 3 dimensiones. Inigualable por cualquier otro procedimiento de impresión, el platino, como el oro, es un metal estable. Una impresión puede durar miles de años.

Vía