Reach

Un robot en busca da súa liberdade nesta curta de Luke Randall.

Vía

El libro de los secretos

Sophie Benini Pietromarchi e Livia Signorini son as responsables dun segredo publicado por Thule: El libro de los secretos fala do que indica: que facemos cun segredo que quere ver a luz e ao mesmo tempo ten medo a saír das tebras? Pero tamén este álbum fala doutro tema importante: como é a comunicación entre adultos e a infancia? É doada a comunicación? Temos a mesma óptica da realidade ou aplicamos diferentes lentes?

 Xa vos falamos da visita de Antonio Reigosa ao noso centro. En contra do agardado, o noso alumnado de Agrupamento, tamén quixo recibir o seu escritor por todo o alto e traballou máis ca de costume. Iso, cando menos, asegura a súa profesora Fe. Pero comprobamos con ilusión como hai que ter fe sempre! Aquí tedes o resultado do seu ímprobo esforzo: o libro Resalgario convertido nun álbum ilustrado:

Antonio-Reigosa-Resalgario-1º-ESO-22-maio-2013 Copy by As Ferreiras Silleda

Ademais, os alumnos Kevin Escariz Rodríguez, Raquel Rozas Gil e Javier Núñez Rodríguez transformaron algúns dos seus contos en banda deseñada:

Antonio Reigosa_banda deseñada

SunBurn

Vía

Dos personas

Publica Océano Travesía este álbum de Iwona Chmielewska Dos personas, un libro tenro, emocionante e con ilustracións preciosas. Para falar das relacións de amor e de desamor de dúas persoas, o libro achega un texto poético que dende as "guardas" chama a atención, e que creo que é un álbum de adultos. O texto é conciso e as ilustracións lembran a Magritte, case surrealistas, complementándose á perfección e ofrecéndonos un fermoso álbum que nos ofrece exemplos simbólicos, como parellas que son como muros, outras que son como rodas...

"Convivir con otra persona hace que la vida sea más fácil, y más difícil.

Dos personas que conviven se parecen a una llave y una cerradura. 
Entre tantas cerraduras, sólo una puede ser abierta con esta llave
y entre tantas llaves, sólo una puede entrar en esta cerradura.

A veces la llave desaparece.
A veces la cerradura deja de funcionar."

Paporrubio

Estes días atrás tivemos no centro un Obradoiro de Monicreques para 1º de ESO impartido por Luchi. O alumnado pasouno xenial, aprendeu moitísimo, e nós, as profes, quedamos prendadas deste profesional sincero e divertido que nos deu unha lección de xenerosidade. Contounos que tiña unha empresa, "Paporrubio" que leva todo tipo de xogos populares e onde combina narración, música, xogo... O curso próximo, de superarmos a crise económica, é o noso desexo contratalo, posto que estamos seguras de que será unha das mellores actividades que poidamos desenvolver, e desde aquí animamos a todos os centros que nos leades a facer o propio.
Agora vimos de descubrir estes vídeos que vos poden dar unha idea do seu bo facer:

Paporrubio from No Majors on Vimeo.
O galiñeiro de Luchi from No Majors on Vimeo. Luchi e o coro do galiñeiro from No Majors on Vimeo.

Anatomía poética de las letras

"Anatomía poética das letras" é un vídeo en stop motion realizado coa serie "Circo de letras" (2011). Os poemas visuais que forman esta serie inspíranse nas diferentes estruturas que forman os caracteres alfabéticos: "Desafío" nas astas ascendentes; "Letras entrañables" nos remates e a bágoa da letra "a" en caixa baixa; "Buscando o equilibrio" no perfil ou barra transversal; "QUO VADIS" na contraforma; "Dianas" no dobre arco da letra "S"; e, finalmente, "Trapecio mudo" no perfil ou barra transversal do carácter "H".

Anatomía poética de las letras, Tania Quindós, 2012 from Te Quindós on Vimeo.
Vía

Tu corazón en un cofre

Incrible álbum dentro da súa caixa publicado por Lumen, Tu corazón en un cofre é de Mercè López con ilustracións de Rebecca Beltrán: relatos que xiran arredor dun só órgano, o corazón; forte ou fráxil, sentimental ou non. Lendas afastadas que volven a este libro en forma de corazón: de xeo, de melón, de cristal... Só coa súa lectura saberedes se seguen latexando aínda despois de seren arrincados. Historias agochadas que agardan, tan só, seren lidas, gozadas e amadas. 

Ollo! Tamén hai instrucións de uso, anuncios, leis universais de atracción de corazóns... e todo tipo de noticias arredor do órgano máis indispensable do ser humano. Estás a utilizalo correctamente?

 

"La reina había pensado que su poderosa magia podría condenar a esos corazones enamorados. Mas dos corazones que prefirieron morir juntos a vivir separados jamás dejarán de latir"

La madrastra de Blancanieves se encaprichó de este ejemplar único que perteneció a la reina amazona Mirina, una mujer bella y temida como una flor venenosa.

Con historia

 Jaime Moore, fotógrafa, buscaba inspiración para a celebración do quinto aniversario da súa filla. En lugar de vestila de "princesa Disney" deciciu que a nena debería coñecer cando menos cinco mulleres importantes da Historia.

1.- Susan Brownell Anthony (1820–1906)

Feminista, líder do movemento dos dereitos civís, tivo un papel importante na loita polos Dereitos da Muller no sécul XIX para garantir o Dereito a Voto nos Estados Unidos.

2.- Amelia Mary Earhart (1897–1937)

Célebre aviadora estadounidense que obtivo recoñecemento mundial polas súas marcas de voo e por intentar realizar a primeira viaxe aérea arredor do mundo sobre a liña do Ecuador.

3.- Gabrielle Bonheur “Coco” Chanel (1883-1971)
A deseñadora francesa é unha das figuras máis importantes na historia da moda. Hoxe en día, o seu nome é un referente internacional na industria do luxo e do feminismo.

4.- Hellen Keller (1880–1968)

Autora, activista política, e oradora estadounidense xordocega que, a pesar da súa minusvalía, graduose "Con Honores" na Universidade de Radcliffe, sendo a primeira persoa xordocega en obter un título universitario

5.- Jane Morris Goodall (1934- )

Naturalista, activista e primatóloga inglesa que adicou a súa vida ao estudo do comportamiento dos chimpancés en África e promover estilos de vida máis sustentables en todo o planeta. Hoxe, con 69 anos, segue loitando en favor da natureza.

Emma Moore:


Futura presidenta dos Estados Unidos Quen sabe?…

Pequeño - Pequeno

El cuento de Auggie Wren

A verdade é que non souben deste álbum ilustrado ata hai ben pouco, sendo de hai 10 anos! En canto tiven noticia, corrín a por el. Un álbum de Paul Auster ilustrado por Isol. Pódese pedir máis? Imposible! Quen edita El cuento de Auggie Wren é Lumen, e seguramente coñecedes ben o texto grazas ao filme "Smoke", xa que precisamente este, publicado como un conto de nadal no "The New York Times" constitúe o seu final.

Quizais o que máis chame a atención deste relato é a fronteira infinda entre realidade e ficción. Algo hai de real no relato? Existiu realmente este personaxe principal de quen se nos di que non podemos saber o seu nome real? As ilustracións de Isol axudan a confundirnos. 

 

"Me detuve un momento y estudié a Auggie mientras una sonrisa maliciosa se extendía por su cara. No podría asegurarlo, pero en ese instante tenía una mirada tan misteriosa, tan llena de algún profundo regocijo, que de pronto se me ocurrió que había inventado todo. Estuve a punto de preguntarle si me había engañado, pero enseguida comprendí que nunca me lo diría. Yo le había creído y eso era lo único que importaba. Mientras haya una sola persona que se la crea, no hay historia que no sea cierta."

Salvemos Galicia

O goberno galego quere facer de Galiza unha mina. Está malvendendo o noso territorio, cachiño a cachiño, ás multinacionais mineiras. De paso, saca un Plan Sectorial de actividades extractivas que pon a minaría por riba de calquera outra actividade. Mesmo por riba das que nos permiten obter os nosos alimentos, como se fose máis importante obter minerais que alimentarse.

Non podemos permitirllo. Non deixaremos que nos rouben o noso futuro. Vén connosco o día 2 berrarlle á Xunta que queremos conservar o noso territorio. GALIZA NON É UNHA MINA.

Sinceramente, non entendo un goberno que é capaz de permitir e de asegurar a destrución do seu país. Para quen gobernan?  Pídovos por favor que poñades a vosa man e axudedes a deter esta barbarie. Se é que queren escoitarnos, algo que, curiosamente, semella ben claro que non. Pero non nos rendiremos.

Asina a petición en: http://change.org/salvemosgalicia 

 


Artigo en Marlou.

Artigo en Galicia Confidencial: proxecto económico alternativo.

Engadimos vídeo:

Pure geometry

A xeometría mola:

Vía

El Hombre Niebla

Estupendo traballo de Tomi Ungerer publicado por Lóguez: El Hombre Niebla. Una historia de Irlanda vén a ser unha historia sobre a valentía e a curiosidade, pero tamén sobre a superstición que parece mandar sobre a razón. A presenza infantil dá razón de ser ao libro, e sobre todas as cousas que poderían facela desaparecer, está esta para que en ningún momento haxa dúbida de que os únicos e verdadeiros protagonistas da historia son ese neno e esa nena que viven unha aventura que sempre será dubidosa: real ou imaxinada?

Así que sobre unha historia de corte clásico (dous nenos que se enfrontan a circunstancias adversas) o autor asegura que o valor todo o pode. E isto ambientado en escenarios doces onde destaca o uso da cor gris e da marrón.

El Rap de la Educación 2.0

Un grupo de mozos e mozas a ritmo de rap din como debería ser a Educación no século XXI,  con música de 'El Langui' e 'Keru Dj', e produción de Yllana. 

Vienen por el oro, vienen por todo

Cinema Panopticum

 Non lle cómpren a este cómic as palabras, impresiona de igual xeito. Así é Cinema Panopticum de Thomas Ott que publica La Cúpula, un prodixio visual. A súa "lectura" resulta moi curiosa, posto que sentimos a necesidade de pasar vertixinosamente as páxinas para comprobar que ocorre mentres que ao mesmo tempo temos a necesidade de demorarnos na contemplación das imaxes para non perder detalle. Hai algúns debuxos que resultan, simplemente, hipnóticos. E maxino que esa era a intención do autor cando desenvolveu a historia: unha nena que mira imaxes nunha feira mentres nós a miramos a ela... e o que ela mira. Esa mirada será dende o "panóptico" e este lévanos a pesadelos diferentes e terroríficos que nos fan engruñar a fronte antes de seguir adiante. O final, intrigante, teremos que maxinalo. Non é difícil.

Es raro ser niña

O último libro que escollemos do noso club de lectura deste curso sobre Igualdade da Muller é esta curiosísima lectura xuvenil de Mildre Hernández: Es raro ser niña publicado por Legua editorial. Unha nena que se pregunta con humor e ironía sobre a propia existencia, as relacións familiares, a violencia de xénero, con metáfora continuas. Crítica sobre estereotipos sociais, machismo, violencia... unha novela diferente que dá moito de si, abre sorrisos e reflexións.

“Quiero ser boxeadora, como mi mamá”.

" Las personas adultas se avergüenzan por cualquier pequeñez. Eso me dan tremendos deseos de quedarme niña para siempre, pero no puedo. Es raro ser niña".

Non á violencia contra ás mulleres (CCCVIII)

Se controlan, limitan ou negan recursos monetarios chámase Violencia Económica:

Parcialmente Nublado

1º, 2º e 4º

Onte foi unha desas noites que de seguro quedarán gravadas na memoria do noso alumnado. Fomos a Lugo emocionados e viñemos conmocionados. Fomos contentos e viñemos felices. Fomos orgullosos e viñemos fachendosos.

De que falo? Este ano presentámonos por primeira vez á "5ª edición Concurso Coca-cola, Novos talentos, Premio Relato Curto", como xa dixemos no noso blogue do ENDL. Os resultados antes de chegarmos aquí impresinarónnos: de 5 alumnos presentados, 3 foron os escollidos como finalistas. Xa non agardabamos máis: isto sucedeu entre case 500 alumnos!!! E viñemos con estes resultados: 1º para David Cabaleiro, 2º para Mariña Castro e 4º para Juan Ares. Que máis se pode pedir? Si, poderiamos pedir o campión absoluto de Galicia, pero... hai que deixar algo para outro ano!!!
Mesmo houbo quen comentou que habería que mandar espías ao noso IES para averiguar como facemos...!!!

Eu tamén tiven o meu premio: achegóuseme un compañeiro para presentarse e declarse seguidor diario deste blogue que estades a ler. Se estás por aí, José Luís, moitas grazas por darme o meu propio premio.

E non só el, senón que foi noite de reencontros e tamén Tino estivo alí para me dicir que utiliza este blogue como libro de aula para a materia de "Alternativa á Relixión" no seu IES. Así que xa vedes, a noite foi ben redonda.

Astimagtismo

"Un rapaz, tras perder as súas gafas, non consegue ver máis dunha cousa enfocada ao mesmo tempo. A súa vista vese atraída polos sons que o rodean. Terá que percorrer un mundo desenfocado de lugares descoñecidos poboados por estraños personaxes."

A curta desenfocada de Nicolai Troshinsky é un mundo fabuloso que convida a reflexionar, sentir e gozar da animación.

 
Astigmatismo from Troshinsky on Vimeo.
Vía

O señor Corpo quere xogar

Un libro precioso, a verdade, onde non son obxectiva porque me namoraron as ilustracións do amigo Rodrigo Chao. Pero que acaídas resultan con este texto de Alicia Borrás Sanjurjo en tipografía con letras maiúsculas para primeiros lectores! Así estes poderán gozar da súa lectura autónoma e do descubrimento do seu propio corpo, xa que O señor Corpo quere xogar publicado por Xerais descobre en cada páxina unha parte do corpo humano para que o lectorado máis novo adquira novos coñecementos e amplíe o seu abano de primeiras lecturas.
Cun ritmo propio, cada novo-lector-novo poderá ir tomando conciencia das partes do corpo, mentres que a poesía textual axuda xunto coas ilustracións a ir operando esa descuberta necesaria do ser dun mesmo, grazas ás tarefas cotiás ás que cada parte do corpo está destinado.
Un acerto de edición posto que ben nos cómpren textos galegos para unha infancia cada vez máis castelanizada.

Aula Antonio Reigosa

Onte foi outro deses días extraordinarios que a min me deixan totalmente exhausta pero completamente satisfeita. Recibir un escritor, amigo, e que a homenaxe saia ben, que os bos momentos sexan todos, e que as brétemas que ás veces nos alcanzan cheguen a desaperecer... Temos un alumnado marabilloso, entregado, simpático... disposto a quedar sen recreos, a facer horas "extras" para agasallar cun álbum, para ensaiar unha obriña. Estou absolutamente rendida á súa xenerosidade.

Por suposto, Reigosa deleitounos coa súa retranca e os seus contos. Como o d ' "O gato con botas" en versión moderna. E contestou preguntas e o tempo voou.

Para completar o día, entrar no Facebook e ler en "Galicia encantada:

Un día feliz, moi feliz. Estiven no IES Pintor Colmeiro de Silleda, cos alumnos e alumnas (unha delas deume unha aperta inesquecible) e con profesores e profesoras que me aprezan. E, ademais, puxéronlle o meu nome (...?) a unha das aulas daquel inmenso centro escolar. Comparto aula con Xabier P. DoCampo, con Carlos Negro, con A. Fernández Paz, con Fina Casalderrey, ... Un bico no aire para ti, Trafegando Ronseis. Cando haxa fotos, probareino todo. Prometo.

E agora atópome con que o compañeiro Cibrán xa realizou o traballo de seleccionar as fotos e fixo unha simpática presentación en slide, co cal teño feito "o choio". Unha marabilla!

Aula antonio reigosa from As Ferreiras Silleda

Pero, claro está, temos moitas máis fotos...

Bluebird - Bukowski

hay un pájaro azul en mi corazón que
quiere salir
pero soy duro con él,
le digo quédate ahí dentro, no voy
a permitir que nadie
te vea.

hay un pájaro azul en mi corazón que
quiere salir
pero yo le echo whisky encima y me trago
el humo de los cigarrillos,
y las putas y los camareros
y los dependientes de ultramarinos
nunca se dan cuenta
de que esté ahí dentro.

hay un pájaro azul en mi corazón que
quiere salir
pero soy duro con él,
le digo quédate ahí abajo, ¿es que quieres
hacerme un lío?
¿es que quieres
mis obras?
¿es que quieres que se hundan las ventas de mis libros
en Europa?

hay un pájaro azul en mi corazón
que quiere salir
pero soy demasiado listo, sólo le dejo salir
a veces por la noche
cuando todo el mundo duerme.
le digo ya sé que estás ahí,
no te pongas
triste.

luego lo vuelvo a introducir,
y él canta un poquito
ahí dentro, no le he dejado
morir del todo
y dormimos juntos
así
con nuestro
pacto secreto
y es tan tierno como
para hacer llorar
a un hombre, pero yo no
lloro,
¿lloras tú?

A asasina

Impresionoume a lectura d ' A asasina de Alexandros Papadiamandis, publicado por Hugin e Munin. Dura polo contido e pola reflexión que propicia, durísimas condicións vitais das mulleres gregas daquela época, o que supón que o destino ou as decisións de cadaquén veñan condicionadas por estas e sexan tan drásticas co"liberdade individual" ou escolla dun tipo de decisións que semellan provir dunha loucura transitoria, senón que asemade é un libro que constitúe un relato inxente da situación misérrima da Grecia daquel momento, así como o plantexamento da moral e o tormento continuo no que vivirá a protagonista facendo fronte ás súas propias decisións. Remorsos fronte ignorancia, castigo fronte humildade.

Mentres avanzamos na lectura e nos abraia o comportamento da protagonista, seremos quen de analizarnos a nós mesmas vivindo nesa situación de extrema pobreza? O narrador non xulga, pero si é quen de utilizar para a fealdade a beleza dunha prosa que se detán en descricións de lugares fermosos e que converte o inhóspito en lugares habitables polo lector, ávido por averiguar se hai algo máis ca a eterna dualidade entre o ben e o mal: e abofé que o hai.

  "recapitulando a súa vida, vía que no fixera nada máis que servir aos demais". 

Veronique Didierlaurent

  Veronique Didierlaurent: mulleres lendo. Un universo lector femininio de grandes dimensións.

Vía

Viaxando

De que forma podemos viaxar?

Onde podemos ir?

En quen nos podemos converter?

Vía

Nicomedes o pelado

Ofrécenos Kalandraka unha historia divertida nun álbum que chama a atención dende o formato ata as ilustracións: un único primeiro plano que cambia pequenos detalles en cada páxina segundo o mandado do texto xunto a un gato na outra páxina que tamén muda de actitude. Máis nada.

Estamos a falar de Nicomedes o pelado, un libro de Pinto & Chinto onde o humor é a clave necesaria para abrilo e gozar con el. Porque o surrealismo da historia axuda a reflexionar sobre a excesiva importancia que damos ao noso aspecto exterior nesta sociedade que cre que a imaxe exterior é máis importante que a interior, ou mesmo que quedar ben supera a sentirse a gusto con nós mesmos. 
A sorpresa de cada páxina vén dada pola procura dunha imaxe definitiva do personaxe que o humor transforma nunha parodia xenial.

A Muller nos Medios

Hoxe en día a cosificación da muller é máis ca relevante, nunha sociedade devorada polo consumismo e onde as mulleres pasaron a se converter unha mercancía adicada ao goce do home. Esta forma de violencia simbólica, que resulta case imperceptible, somete a todas as mulleres a través da  publicidade, as revistas, as series de televisión, as películas, os videoxogos, os videos musicais, as noticias, a telerealidade, etc

A cosificación é o acto de representar ou tratar unha persoa como un obxecto (unha cousa non pensante que pode ser usada como un desexe) A cosificación sexual consiste en representar ou tratar unha persoa como un obxecto sexual, ignorando a súas cualidades e habilidades intelectuais e persoais e reducíndoas a meros instrumentos para o deleite sexual doutra persoa.

Para recoñecer a cosificación, a socióloga americana Caroline Heldman deseñou o Test do Obxecto Sexual (TOS), que permite identificar a presenza de cosificación sexual nas imaxes ante unha resposta afirmativa a calquera das seguintes 7 preguntas:

1) A imaxe amosa unicamente unha parte ou partes do corpo da persoa?

Unha muller sen cabeza, por exemplo, facilita o vela como un simple corpo tirando individualidade transmitido polas caras, ollos e o contacto visual coa persoa da imaxe.

2) Amosa a imaxe unha persoa sexualizada que actúa como soporte para un obxecto?

3) Amosa a imaxe unha persoa sexualizada que pode ser intercambiada ou renovada en calquera momento?

A “intercambiabilidade” é un elemento común na publicidade e reforza o concepto de que as mulleres, ao igual que os obxectos, son funxibles (úsanse e descártanse). Ao igual que os obxectos, “cantas máis mellor”, idea que borra o valor individual de cada muller.

4) Amosa a imaxe unha persoa sexualizada que está sendo humillada sen o seu consentimento?

 

 

5) Suxire a imaxe que a característica definitoria da persa é a súa disponibilidade sexual?

6) Amosa a imaxe unha persoa sexualizada que pode ser usada como unha mercancía ou alimento?

7) Trata a imaxe o corpo dunha persoa sexualizada coma se fose un lienzo?

Vía