Curta realizada polo alumnado do IES Fernando Wirtz:
30/11/12
Paxaro de mar e vento
Quen se pode resistir ante a beleza? Paxaro de mar e vento de Tucho Calvo con ilustracións de Xosé Cobas, publicado por Biblos, é un fermoso álbum que respira delicadeza por si só, porque iso é o que pretende, que sexamos quen de respirar ar puro canda el. Cobas presenta un tesouro de papel para dar paso ao maxín do autor que será capaz de facer nacer unha ave única nunca vista que nace do poder da aventura marabillosa de crear e soñar. Sensibilidade exquisita destilada en cada páxina, estímulo lector, universo fantástico, historia cómplice, nobelo de palabras que escorregan entre os dedos para quedar impresas na tinta esvaída do lector: as cousas só existen cando se nomean. Nomeemos a liberdade, a civilización, a educación, a cultura. Non permitamos que mornezan no escuro e atrasado recanto dun soño inmaterial. Permitamos que o astriófolo voe, mentres que o gastriedo observa o seu debullar no ceo pintado por Cobas. Onda exista o ceo de Cobas, existe o futuro. E permanece a esperanza.
29/11/12
Deitado frente ao mar
O IES As Barxas sorpréndenos cada día cun novo e mellor traballo. Versionando a Celso Emilio:
Ardalén
_Ardalen.jpg)
Impresionante o último traballo de Miguelanxo Prado, Ardalén, publicado na nosa lingua por El Patito Editorial -sae ao mesmo tempo en castelán-. Un cómic sobre a importancia da memoria, do mundo onírico, da esencia da nosa vida ou da procura da nosa identidade. Pero sobre todo, é un libro sobre a bondade e a maldade, as dúas características humanas que moven o mundo. Como escenario, unha aldea da montaña de Lugo onde poderemos identificar os nosos paisanos facilmente e onde realidade e fantasía forman un tándem perfecto. E neste tándem será delicioso perdernos, nesa mestura de documentos, fotografías, obxectos, narracións ou actas que acompañan os trazos asombrosos do autor.
Educación sexual
As alternativas á violencia sempre pasan pola educación, porque debemos estar atentas ás posibles manipulacións, chantaxes, marxinacións, rexeitamentos... para dar paso á ética, ao respecto, á autoestima.
Grazas, Rosa
28/11/12
Poemotion
Poesía en movimento sobre papel. "Poemotion" de Takahiro Kurashima.
Gonzo
Gonzo. La historia gráfica de Hunter S. Thompson está publicado por 451 editores da man de Will Bingley e Anthony Hope-Smith. Debo recoñecer que non coñecía o personaxe, polo que a lectura do cómic resultoume moi interesante: unha época convulsa que el quere reflectir nos seus escritos de xeito violento xa que así ve el esa sociedade na que se move. O cómic consegue o seu propósito, dar a coñecer un home singular de quen podemos seguir investigando ou quedarnos co que del vimos de aprender: esa é a elección persoal que debe realizar o lector.
Teño que dicir que o cómic non me parece marabilloso, si axuda a coñecer a Thompson, e aporta un prólogo perfecto de Alan Rintzler para iluminarmos sobre a personalidade do protagonista.
Correcta, sen máis.
27/11/12
Liquidación final
Segundo título do que se deu en chamar "Triloxía da Crise", Liquidación final de Petros Márkaris publicado por Tusquets ofrécenos un espectáculo desolador na Grecia actual. Dáme a impresión de que cada libro que leo del é mellor có anterior.
O comezo xa nos fai tremer: o suicidio de catro anciáns que mediante unha carta explican a súa precaria situación, e que son “una carga para Estado, para los médicos, para las farmacias y para la sociedad entera”. Así que nos botamos a tremer: que se nos vén enriba? O primeiro capítulo, apenas catro páxinas, retratan perfectamente a situación na que se vive a causa da crise. E é que esta novela negra vai moito máis de investigacións e asasinatos (que os hai, e tamén están relacionados coa crise) para amosarnos a situación dun país onde os mozos non atopan traballo, os xubilados non poden subsistir e os inmigrantes rebuscan estre os desperdicios algo que levar a boca -para iso emigraron?-. E por suposto, de telón de fondo están as permanentes manifestacións dun pobo entolecido por unha situación adversa que semella non ter solución.
Co cal, preguntámonos: imos nós detrás? Isto é o que nos espera?
Por certo, chorei un bo anaco grazas a Zisis, o amigo comunista do Jaritos, e o xeito que tivo para axudarlle coa emigración da filla. Xa veredes.
Así que non vou seguir. Lede o libro e veredes. Recoñezo que o final, esa solución un pouco atrapallada, é o que menos me gustou. Pero é que algún defecto hai que lle buscar, non si?
O comezo xa nos fai tremer: o suicidio de catro anciáns que mediante unha carta explican a súa precaria situación, e que son “una carga para Estado, para los médicos, para las farmacias y para la sociedad entera”. Así que nos botamos a tremer: que se nos vén enriba? O primeiro capítulo, apenas catro páxinas, retratan perfectamente a situación na que se vive a causa da crise. E é que esta novela negra vai moito máis de investigacións e asasinatos (que os hai, e tamén están relacionados coa crise) para amosarnos a situación dun país onde os mozos non atopan traballo, os xubilados non poden subsistir e os inmigrantes rebuscan estre os desperdicios algo que levar a boca -para iso emigraron?-. E por suposto, de telón de fondo están as permanentes manifestacións dun pobo entolecido por unha situación adversa que semella non ter solución.Co cal, preguntámonos: imos nós detrás? Isto é o que nos espera?
Por certo, chorei un bo anaco grazas a Zisis, o amigo comunista do Jaritos, e o xeito que tivo para axudarlle coa emigración da filla. Xa veredes.
Así que non vou seguir. Lede o libro e veredes. Recoñezo que o final, esa solución un pouco atrapallada, é o que menos me gustou. Pero é que algún defecto hai que lle buscar, non si?
Over my dead body
"Over my dead body" ("Sobre o meu cadáver") é o título do cadro da artista
Mona Hatoum. Esta aparece representada de perfil mirando, con altivez,
un soldado de xoguete que se atopa sobre o seu nariz, tan molesto como
se dunha mosca se tratase.
A mensaxe é clara e contundente; a guerra e a opresión son realidades cuxa importancia non debe reducirse. Por desgraza, no mundo no que vivimos, os conflitos existen en numerosas partes do mundo e atínxennos a todos e a todas.
Mona Hatoum naceu en Beirut no seo dunha familia palestina. É unha das artistas máis recoñecidas no panorama artístico contemporáneo.
A mensaxe é clara e contundente; a guerra e a opresión son realidades cuxa importancia non debe reducirse. Por desgraza, no mundo no que vivimos, os conflitos existen en numerosas partes do mundo e atínxennos a todos e a todas.
Mona Hatoum naceu en Beirut no seo dunha familia palestina. É unha das artistas máis recoñecidas no panorama artístico contemporáneo.
26/11/12
El pequeño Teatro de Rebecca
Falo de El pequeño Teatro de Rebecca de Rebecca Dautremer, claro, e publicado por Edelvives.Que non coñecedes os personaxes nin as historias desta autora-ilustradora francesa? Pois xa podedes facelo, non tedes máis que subir o telón e gozar coa función. As vantaxes? O telón é un libro e a función podedes repetila cantas veces queirades.
Este álbum está entre o flip-book e o libro-teatro, inspirándose a autora na técnica do dècoupage ou troquelado para dar dinamismo á historia, ofrecéndolle outra dimensión.
Cada tres segundos
Cada tres segundos, o mundo perde un fillo. As razóns?: a fame, a malnutrición, a auga contaminada, a escaseza de vacinas. Cada un destes problemas pode debilitar o sistema inmunolóxico tanto que calquera enfermidade evitable pode levar á morte.
The Lost Choir - Mad World
O pasado martes 20 de novembro celebrouse o Día Universal do Neno.
Para conmemoralo e denunciar as condicións en que se encontran millóns de menores no mundo, a organización International Children’s Fund elaborou este simbólico e emotivo vídeo, ‘The lost choir‘ (‘O coro perdido’), protagonizado polos compoñentes de Wuppertaler Kurrende.
Vía
25/11/12
Entre tod@s, contra a violencia de xénero.
O recanto de Mik: guía de literatura infantil. Lectura pola igualdade.
O outeiro de Matilda: Vivo en una casa malva.
Biblioteca de Libruxa.
O blogue de Donte.
Biblioteca CEIP Castelao.
IES Lamas das Quendas: spot. na tele. 2º spot.
Biblosvivos: Quiéreme bien. Non aos vampiros machistas. Outra novela gráfica.
A Esperela: Non á violencia de xénero. Lecturas.
Biblioteca do Colmeiro: frases.
O lar de Frianciño: 25 de novembro.
Orbilmanía: Violencia de xénero.
Faro das Lúas: cine.
Fiz Vergara Vilariño: recursos.
As zocas faladoras: Gravacións. Radio Patio.
Ponte Vella: información.
Cespón.
Coleteca.
Quintela.
Reboreda.
Valadares.
Mesturas: 25 de novembro.
CPI de Carral.
CEIP de Aguiño: estatísticas.
IES Carlos Casares.
Biblioponte.
Malpica.
O crocaio de Sampaio: camiña con nós pola igualdade.
IES de Curtis.
IES David Buján de Cambre: traballos do alumnado.
IES María Casares: plantados contra o maltrato.
IES Elviña, Gavieira: Glogs.
CEIP Alexandre Bóveda: Plántate.
CEIP de Pazos.
IES Palas de Rei: xornada contra a violencia de xénero.
Selección de recursos das Bibliotecas escolares de Galicia.
Blogue de recursos para traballar a igualdade.
Pasou o día, non a romaría. E seguimos:
A Fonsagrada: Sendo mulleres.
IES Primeiro de Marzo.
IES Rafael Dieste.
Catoira.
IES Pino Manso.
IES Fernando ESquío.
Bibliomanía.
Cadernos de Vide.
Xanela.
Víctor Sáenz.
Bibliocabe.
Biblionamorad@s.
IES Álvaro Cunqueiro.
25 N: que non volvamos falar deste día
Nada impide soñar!
Podedes ver aquí os vídeos anteriores:
2007, 2008, 2009, 2010, 2011.
24/11/12
Non á violencia contra as mulleres (CCLXXXIII)
As miñas alumnas de 1º de Bacharelato de Ciencias, preocupadas pola constante e contagontas noticias sobre novos casos de violencia machista, decidiron aportar o seu gran de area, ofrecéndonos o seu traballo e as súas inquedanzas.
Dúas curtas, non unha, son o resultado do seu traballo e das súas ganas: eu pouco tiven que facer.
Esta primeira curta pretende reflectir como a violencia transmítese e cambia o comportamento de quen é testemuña aínda que non a padeza na propia pel:
Esta primeira curta pretende reflectir como a violencia transmítese e cambia o comportamento de quen é testemuña aínda que non a padeza na propia pel:
O segundo vídeo fala de violencia psicolóxica, non menos perigosa pero si menos visible. A muller vai devecendo a súa autoestima ata quedar reducida á nada:
23/11/12
Persépole
Publicou Rinoceronte recentemente este boísimo cómic de Marjane Satrapi do que xa falaramos aquí cando o lemos en castelán. Agora, a súa versión en galego serviu para dalo a coñecer ao noso alumnado do club de lectura, un club que xira arredor da igualdade. E teño que confesar que non houbo nin un só alumno nin alumna que non gozase con esta lectura, un libro que nos axudor a falar de totalitarismos relixiosos e diferenzas que veñen só motivadas por ser muller. Foi curioso como lles costaba comprender que estivesen lendo unha obra autobiográfica que resulta ser ao mesmo tempo un importante testemuño histórico e unha boa documentación sobre mundos, culturas e relixións que lles son alleas.
Unha lectura imprescindible.
A túa voz conta
Que é a violencia contra as mulleres? Calquera tipo de discriminación.
E ti, que cres?
A túa voz conta
22/11/12
Bicos de música
Bicos
de música é a nova entrega musical de Mamá Cabra que publica a editorial Galaxia.
Estamos ante un libro ilustrado por Kristina Sabaite coas letras das cancións, un CD cos temas de
letras ben alegres e un DVD con karaoke. Todo xunto é un estupendo agasallo
para un nadal no que nenos e nenas acompañarán coas súas voces, cos seus
pés e mesmo coas ganas de bicar. Porque a música é maxia, e Mamá Cabra ben o
sabe. E quen non precisa de maxia nestes tempos que corren!
Iniciativas Solidarias Individuais
As Iniciativas Solidarias Individuais forman parte da solución, ou a única
solución para encontrar a PAZ. Esta de Ronny é máis representativa que a metade dos gobernos do mundo: We Love You.
Vía
21/11/12
Inventarse a un mesmo
Esta
historia do inventor vigués Xulio González é semifinalista do Focus Forward Films e mestura a historia da xenialidade inventiva de Xulio
González co afán de superación das dificultades da vida.
Vía Capítulo 0
Demasiada felicidad
O outro día cando fun visitar unha biblioteca amiga, díxome unha compañeira que era "obrigado" coñecer esta autora. E eu, que son moi ben mandada, fíxenlle caso. Cero é que nunca lera nada de Alice Munro e que veño de solventar esta lagoa coa lectura de Demasiada felicidad publicado por Lumen. Libro de relatos curtas sobre problemas cotiáns nos que sempre nos sorprende o final.Eu, que non son lectora de relatos, recoñézoo, quedei prendada desta autora: as súas páxinas están cheas de boa literatura e sobrados de humanidade. O relato que proporciona o título ao conxunto é unha ficción histórica dunha matemática rusa do século XIX. Munro sabe sintetizar unha novela en cada relato e obra con mestría. A estrutura dos contos vén sendo a mesma: unha anécdota tras outra para ofrecernos unha vida común con elementos comúns que aínda así cativan ao lector.
Así que se vos ocorre coma a min, que rexeitades os libros de relatos para escoller sempre novelas, lembrade que tamén hai que lle dar unha oportunidade a quen realmente o merece. E iso sucede con Alice Munro.
20/11/12
Imaginantes
Xa vos falei nunha ocasión deste programa de televisión que quixera ter eu no país: IMAGINANTES. Paga a pena que premades nas ligazóns e que viaxedes ao país da fantasía, da poesía, dos libros...
19/11/12
Acoso escolar
Xa temos falado en máis ocasións sobre o acoso escolar. Estes días, desgrazadamente, tivemos que lembrar que non podemos esquecelo: unha nena de dezaseis anos acababa coa súa vida por este motivo: "que difícil é ser feliz".
En Caderno da crítica ofrecíanos o amigo Ramón Nicolás este vídeo impactante titulado «Losers», que pode axudar a
reflexionar arredor desta realidade e que engadimos aos outros vídeos que xa tiñamos e que recuperamos agora novamente.
Agora temos un vídeo sobre este tema: desde a biblioteca do CEIP O Ramo, de Fene, un
traballo realizado no centro no curso pasado, coa autoría do profesor
José Carballido e un bo grupo de nenos e nenas, que se implican a fondo e
nos lanzan unhas cantas mensaxes.
18/11/12
Motor Lab Monqi
Chamoume a atención este cómic de Miguel Ángel Martín publicado pola editorial Rey Lear: Motor Lab Monqi. Retrato de Brian the Brain como adolescente. Este libro continúa unha saga para min descoñecida de Brian, un neno cabezón superdotado co cerebro por fóra. Un personaxe retratado con certo humor macabro que nesta ocasión fala da soidade dun adolescente que só quere ser normal pero que é rexeitado polos que o rodean. O mérito do protagonista é que é consciente da realidade e sabe o que se pode esperar dos máis. Se a situación podía ser de por si dramática, netes libro o outro personaxe fundamental é Sinan, unha rapaza sen extremidades e que se achega a Brian para facer un tándem ben especial. Tan especial como que ela é estrela de porno mutilado.
Tamén chama a atención o debuxo, as liñas tan expresivas e claras que amosan toda a desolación do conxunto.
Sexa como for, non foi unha lectura apaixoante. Non sei o que agardaba, pero non pasa a formar parte dos meus andeis.
Non á violencia contra as mulleres (CCLXXXII)
17/11/12
Oscuridad Luz Oscuridad
Grazas a María Jesús Fernández e o seu Facebook, novamente, chego a esta curta surrealista e un tanto inquietante do artista checo Jan Svankmajer:
Que é un libro
"Los libros nos permiten viajar a través del tiempo, acercarnos a la sabiduría de nuestros antepasados; una biblioteca nos conecta con las ideas y el conocimiento de las grandes mentes de los mejores maestros, para inspirarnos a hacer nuestras propias aportaciones al saber colectivo de la especie humana". Carl SAGAN
Qué cosa más soprendente es un libro…
Es un objeto plano, hecho de un árbol, con partes flexibles en las que están impresos montones de curiosos garabatos.
Pero en cuanto se empieza a leer se entra en la mente de otra persona; tal vez de alguien que ha muerto hace miles de años.
A través del tiempo un autor habla clara y silenciosamente dirigiéndose a nosotros y entrando en nuestra mente.
La escritura es, tal vez, el más grande de los inventos humanos. Une a personas que no se conocen entre sí; personajes de libros de épocas lejanas rompen la cadena del tiempo…
16/11/12
O lápis que não sabia escrever
Premio no Festival Internacional de Cinema para Crianças:
Grazas, Miro
Ser princesa Disney
A compra de Lucasfilm por parte de Disney fai que moitos personaxes da saga Star Wars deban replantexarse o seu xeito de vida. Así, Brancaneves, por exemplo, ensinará a Leia a ser e comportarse como unha princesa Disney. E, de paso, servir de exemplo ás miles de nenas "namoradas" deste modelo machista de muller.
15/11/12
Gatiño e a neve
Especial edición de Kalandraka para este álbum que fará as delicias do máis pequen@s: un saquiño de "neve" acompaña a portada de Gatiño e a neve de Joel Franz Rosell con ilustracións de Constanze V. Kitzing. Un libro que xoga coa empatía dos dous personaxes principais, un branco e outro negro, que deben buscar un lugar "neutro" para xogar. Ou sexa, que somos todos iguais e que as diferenzas raciais pouco ou nada deben preocuparnos! O álbum amosa como a integración non só é posible senón que é doada e que non existe ningún tipo de trauma detrás.
A mágoa vén cando isto nolo ten que explicar un gato e un coello. Pero que necesarios son aínda este tipo de libros que afondan nuns valores que a nosa sociedade parece esquecer e na que semella que involucionamos!
Open publication - Free publishing
Fomos Fillos do mar
O pasado xoves (xa hai unha semana, como pasa o tempo!) fomos a Vigo a encontrarnos con Pedro Feijoo. A nosa viaxe contaba con dúas convidadas de excepción: Eva Aller, unha ex-alumna moi prezada que está a facer as prácticas no centro, e a lectora americana Sarah, un descubrimento marabilloso que se interesa en todo momento pola nosa lingua e a nosa cultura.
Que podemos dicir de Pedro Feijoo? O primeiro que chama a atención é a delicadeza da súa voz, unha dozura envolvente que nos atraeu dende que o coñecemos. Logo, a mirada. Unha mirada cálida, honesta, sincera. E xa, conquistados pola súa escrita e pola súa persoa, veu un día pletórico, cheo de emocións, de conversas, de agarimos. Un día inesquecible e rideiro, onde aprendemos máis de Vigo e da devoción que por esa cidade sente un dos seus habitantes, un percorrido real logo de facer o imaxinario, a sensación de estarmos tamén nós protagonizando o relato que Pedro era quen de contar mentres paseabamos ao seu carón. E a paixón das súas palabras chegou até nós, facendónos partícipes da súa propia emoción lembrando e revivindo vivencias persoais.
Grazas por agasallarnos un día para o recordo.
Antes de comezar o roteiro d' Os fillos do mar fomos ao Marco a ver a exposición que alí hai sobre o desastre do Prestige e a sobreexplotación do petróleo. Un lugar ao que vos convido a ir a aqueles e aquelas que aínda non fostes: paga moito a pena.
Visita ao Marco from trafegandoronseis on Vimeo.
14/11/12
Blogue de folga
Grazas, Charo:
14 NOVEMBRO. FOLGA XERAL EUROPEA from Charo Sánchez-Gabriel on Slide.ly.
13/11/12
Peter Newell
Grazas a Mª Jesús Fernández, con quen aprendo cada día. Ela colgou isto no seu Facebook, e róubollo, literalemnte:
Peter Newell, ilustrador e historietista norteamericano, é un dos pioneiros do álbum ilustrado. Estas imaxes pertencen á serie "The Naps of Polly Sleepyhead", que foi publicada no New York Herald semanalmente entre os anos 1905 e 1906 e que presenta un mundo onírico precursor de Little Nemo. En España hai publicados tres libros deste autor ("El libro inclinado", "El libro del cohete" e "El libro del agujero") na editorial Thule
El juego lúgubre
Veño de descubrir este cómic do ano 2007 Paco Roca: El juego lúgubre está publicado pola editorial Dolmen. Unha estraña narración surrealista que nos achega ao xeito surrealisto da vida de Dalí, cheo de rarezas e particularidades que non eran comprendidas nin de lonxe pola España da época en que viviu. O debuxo de Paco Roca paréceme xenial, é unha historia ben escollida para o soporte visual que nos ofrece, xogando cos soños e as realidades, as sombras e as luces. En realidade, este libro agasállanos unha historia totalmente inquietante que resulta ser unha das primeiras obras do autor con guión propio. Claro que con esta lectura non pretendades saber máis sobre Salvador Dalí, porque permanece a dúbida: son os sucesos acaídos neste texto reais?
12/11/12
O baile diminuto
As ilustracións mesturan estes insectos con faces humanas, ao igual que mesturan técnicas, achegándonos a maxia do interrogante e o enigmático das súas formas.
Open publication - Free publishing
Marian Moreno
De volta do curso das Bibliotecas e do curso da AELG (é que son ubicua, aínda non o sabiades?), recollo as palabras desta muller, do mellor da fin de semana: Marian Moreno Llaneza, preocupada pola Coeducación e que mantén este blogue.
11/11/12
Xardín de inverno
Ledicia Costas achéganos un libro de poesía indispensable: Xardín de inverno publicado por Everest, con fermosísimas fotografías de DNL (Daniel Puente Bello). Un canto á ausencia que poboa un xardín, unha ausencia-inventario daquilo que amamos e non está e por iso manca, e manca rebelándonos, non laiándonos, porque Ledicia non chora, prende unha candea na alma do lector para lembrar unha infancia segura que se esvae. Uns versos que conmoven e que nos falan de tristura e esperanzas a un tempo. Reconstrúe a autora unha intimidade infantil que decide partillar con tod@s nós para agasallarnos cun xardín fértil de figuras familiares, perdas e ausencia que poboan coma carballos libérrimos un bosque de luces e sombras que artellan poemas intensos.
As fotografías que acompañan o texto fanse necesarias ao mesmo tempo que precisas. Elementos naturais e arquitectónicos converten en metáfora cada nova páxina, nun paralelismo asimétrico co poema lido que converte o libro nunha dobre entrega poética.
para que nacera a nena azul
daquela eu aínda pensaba
que para que viñese unha
era necesario que marchara outra;
como un intercambio de humanas
que pasan dun mundo a outro
co sol batendo na figueira
dilatáronsenos as barrigas,
as das avoas por inercia
e a miña por imitación
alá polo mes de xullo,
azul abriu a boca para berrar
nun hospital de camas grandes
pero en lugar da voz
saíulle de dentro unha perla
con forma de estrela mariña
10/11/12
‘Star Wars’, na rúa
Un flashmob musical tan de moda. Trátase da Orquesta Sinfónica de la WDR, en plena Wallrafplatz de Colonia, para sorprender con esta brillante interpertación do tema principal de ‘La Guerra de las Galaxias.
Vía
09/11/12
Bandada
O álbum ilustrado Bandada, de David Daniel Álvarez Hernández e María Julia Díaz Garrido, foi a obra merecente de gañar no V Premio Internacional Compostela de Álbum ilustrado que vén de publicar Kalandraka. Un álbum que se converte en imprescindible nos andeis das nosas bibliotecas, unha alegoría sobre a historia da humanidade, a que non ten máis fin ca a dominación e a violencia pola deturpación do seu propio destino e a dexeneración da sociedade. E aínda que pasado, presente e futuro se conxuguen nun xogo carente de poesía e cheo de ambición desmedida, resta e permanece un punto de esperanza, porque a contradición tamén é esencial no noso ser. E todo isto, baixo unhas ilustracións absolutamente simbólicas en branco e negro que reproducen paxaros humanizados con todo detalle e que non cansamos de mirar.
Pura poesía transformada nun álbum ao que lle imos tirar moito proveito nas aulas.
Pura poesía transformada nun álbum ao que lle imos tirar moito proveito nas aulas.
Open publication - Free publishing
08/11/12
Piedras
Dirección: Ramón Salazar
Intérpretes: Antonia San Juan, Najwa Nimri, Vicky Peña, Mónica Cervera, Ángela Molina, Lola Dueñas, María Casal, Enrique Alcides, Andrés Gertrúdix, Nacho Duato
Guión: Ramón Salazar
Música: Pascal Gaigne
Fotografía: David Carretero
Alicia no país da lectura
O libro de Alicia no país das marabillas comeza coa lectura. O artista Charles Santoso presenta a súa versión do libro cun sinxelo cambio: todos os personaxes están lendo!
Calculadoras...
A principal actividade levada no IES Chano Piñeiro de Forcarei en torno á figura de Ramón Verea, inventor homenaxeado no Día da Ciencia e da Tecnoloxía en galego, é unha pequena e modesta exposición destes aparellos de cálculo. A carón das calculadoras gráficas e científicas que todos estamos acostumados a ver, aparecen pequenas xoias; aparellos que contan con máis de medio século de historia e que están a espertar a curiosidade entre o alumnado: unha Original Odhner dos anos 20, unha Hamman Manus de finais dos anos 30 ou dúas Olivetti de principios dos anos 60.
Tod@s se preguntan como podían levar eses aparellos á escola...
Tod@s se preguntan como podían levar eses aparellos á escola...
Acompañando a esta exposición dispoñemos duns paneis onde, de maneira resumida, explícase a evolución e historia das calculadoras desde o ábaco ata as máis desenvolvidas calculadoras gráficas da actualidade.
Vía Lingua de Montes
07/11/12
Un gorila
Vén de publicar Kalandraka este fermoso álbum ilustrado para os máis pequenos e pequenas, un álbum do gran Anthony Browne: Un gorila. Un libro para aprender a contar. Aprender a contar e coñecer de paso a familia dos primates, unha familia ben achegada a nós que vive en permanente ameaza. O feito de estar publicado en gran tamaño o libro fai que sexa máis admirable a arte do autor, cada páxina ilustrada é un agasallo para os ollos, porque o libro non é só para contar! As imaxes tan cheas de cor provocarán inevitablemente que os/as lectores e lectoras amen estas especies animais. Non só contaremos senón que aprenderemos a valorar a natureza e respectar a humanos e animais.
2, Ollos de aula
Xa informaramos do nacemento desta revista, unha revista que medra con ilusión cada mes. Moito ollo a non facer caso aos seus consellos...:
06/11/12
My Love
Unha pasada, a verdade, esta curta de Alekxander Petrov, nominada aos Óscar no ano 2006: "O meu amor". Exemplo de expresividade artística, estilo e sensibilidade. Trátase dunha adaptación do relato de
Ivan Shmelev, conseguindo Petrov unha obra de arte romántica na que a vida vibra coa súa fugacidade e a súa fermosura.
El palacio del pájaro azul
Fermosísima edición coa que nos sorprende Edelvives con este álbum-casa para ler e xogar. Un libro de Orianne Lallemand con ilustracións de Carole Hénaff baseado nun conto ruso que fala de ledicias e tristuras, de desexos e de realidades, de como conseguir que o corazón sexa máis forte.
Cando rematará a febre?
Xa o dixemos, este libro provocou unha epidemia en Silleda; agardo que non se estenda ao resto da comarca do Deza, porque se me fan responsable tamén disto, non sei que podería ocorrer. De momento, aí quedan unhas novas instantáneas que dan fe da febre lectora: riba do cabalo o ou gato de Lara... a ler!
05/11/12
Ringkampfer
Hoxe volve Mar agasallarnos a entrada.
 |
| Bioskop |
1895: Os irmáns Skladonovsky presentan o Bioscop, antecesor do cinematógrafo.
O 1 de novembro de 1895 os irmáns Emil e Max Skladonovsky, alemáns de
orixe polaca, presentaron nun teatro de Berlín un invento chamado
Bioskop. Trátase dun proxector de cine e saiu á luz meses antes de que
os irmáns Lumière fixeran a súa primeira exhibición comercial do
cinematógrafo no Salón Indiano do Café de París o 28 de decembro de
1895.
Aquí tedes as que son consideradas como primeiras imaxes filmadas:
Aquí tedes as que son consideradas como primeiras imaxes filmadas:
Malos tempos para os fantasmas
Da man de Agustín Fernández Paz, reedita Xerais este Malos tempos para os fantasmas con ilustracións de Patricia Castelao. Un libro que fala de cambios e adaptacións, pero tamén de tenrura e solidariedade, porque ter unha pantasma na casa non é nada malo! Só hai que saber falar, agardar, e ter os ollos e a mente ben aberta! Non chega a ser un libro de misterio, pero ten unha dose del que agradará á xente nova, quen de seguro permanecerá enganchada ata rematar a historia.
04/11/12
IMDB Top 250
IMDB é un arquivo de cine. Jonathan Keogh utiliza a lista do Top #250 de la IMDB para crear unha montaxe coas mellores películas da historia do cine segundo os internautas, resumindo centos de longametraxes en 150 segundos. A música é The Beatles vs. Joan Jett vs. House of Pain vs. Cypress Hill, de DJ Faroff.
Vía
Non á violencia contra as mulleres (CCLXXX)
Vía
03/11/12
El viejo y el mar
Alekxander Petrov pinta sobre cristal, esparexendo sobre este o óleo. O seu traballo semella "pintura en movemento". Óscar en 1999 con esta versión d'O vello e o mar.
"El mar es dulce y hermoso, pero puede ser cruel."
Vía
Sempre hai un lugar para a poesía (CII)
De Chus Pato, amiga, a quen agardamos ver proximamente na Real Academia Galega:
COMO SE AÍ
nesa nau
estiveran escritas as palabras
as que ocultan o significado
as que pronuncio
Estou aí
na infinita engranaxe de perpiaño
no telon que oculta os ceos
na ondaxe
As palabras están nos ollos de Adosinda
no interior dos seus ollos
de Adosinda
fóra
hortas
unha árbore de froita
espida
amnésica
terdarei moito rempo en comprender que o meu matrimonio se derruba
Adosinda escribirá sobre os carburos
sobre a silicose
sobre os carburos
Perpetua dalará dos Doors
dos suicidas
pronto non serei senón sombra da cidade
da Alameda a Belvís
de Belvís a Arzúa
os meus pasos
desaforados
Adosinda loe o poema de Gilgamesh
descoñece a obra das poetisas sumerias
a obra de Enkeheduanna
de Nin-Shatapab
de Shibtu
de Kirum
escribe:
"a morte é o graal que da miña espiña pende"
os versos para Georg Trakl
"sorrin as biudeiras
negro é a suor que mece os insomnios da mapoula"
nese tempo longuísimo que é o imposíbel retorno con David
esa imposibilidade que dura xusto o tempo que Adosinda inviste nunha pasaxe
cara ao inferno
Venecia formara parte dese horror
así me recorda Inés
no absoluto terror das miñas lágrimas
Adosinda escribe sobre a inexistencia de Odiseo
escoito a Monteverdi
o labirinto son as relacións patriarcais
as relacións ue fan posíbel a Antigona
que fan inaudíbeis as profecias de Casandra
toda a traxedia ática non é senón un remorso
entón Gúdula e`plicarame polo miúdo como seducir a David
os ollos de Carlota mirándome
esixíndome que remate dunha vez
que me divorcie
naquel verso no que despedimos a Perpetua
nun ferry
da Transmediterránea
os zapatos brancos de Perpetua
a nosa firma
a túa
o invento foi desesperado
comenzou entón a miña obsesión por Oriente Medio
pola estirpe dos Lusignac
polos reis de Xerusalen
por Pafos
por Antioquía
anos máis tarde cando Adosinda escriba a paixón de Heloísa por Abelardo
e cando Celina
a fotógrafa
filme esa paixón por Abelardo
lerei para David as primeiras páxinas dun libro
o enterro do Mariscal
o mellor gerreiro de Inglaterra
así é que novamente quedei embarazada
nacín con Saínza ás dez e media da noite
do catorce de outubro
Saínza é a verdera autora dos versos de Adosinda Eriz
Saínza é a miña ósmose
o lugar onde recoñocerme
o Paradiso
que era difícil
realmente difícil pasar alí o Nadal
entón aconteceu aquilo entorno ao teléfono
unha chamada telefónica
e pensei que todos nós
todos os que presenciaramos aquela intensa traxedia
a traxedia de Gúdula e David levabamos esa marca
a marca desa aniquilación
dese tempo ardido
e pensei que eses cinco anos
anos pasados no seo desa familia
forón os únicos felices
e esa felicidade, a culpa pola súa perda era o que desolaba a miña vida
como unha enfernidade que todos nós padeciamos
soños de abandono
soños nos que todo, sen que se puidese saber porque se bifurcaba
pensei logo nunha chama reflectida no espello
nunha chama que ela mesma era o espello
e que as miñas maos podían atravesala
porque todo en nós fora consumido polas vicisitudes que tiveramos que vivir
e que eran o eco daquela situación feliz
que nos foramos así devorados
reducidos a brasa
a cinza
emerxía aquela ferida e tornábase irrealidade a vida
soño e confusión o estar desperta
e realidade aquela outra vida abandonada
os cinco anos do meu matrimonio con David
a vida transcorrida naqueles cinco anos
na casa de Gúdula e David
O que me atormentaba non era en si a dor nin o seu agromar
sinón a inversión entre os soños e o diurno
que os soños ocupasen a miña conciencia do real
e o real o lugar dos soños
Como se aquel amor fose eterno
se confundira coa eternidade
coa eternidade do sufrimento
como nun bosque a eternidade
e ese era o país das lágrimas
da serenidade
o camiño da morte
da razón
do suicidio
a casa iluminada
a casa onde se celebran festas
a casa de Gúdula e David
-a penas si sei se esta desgracia é miña ou tamén o teu destino
Adosinda recordara os traxes
os elegantísimos traxes de Inés
a maxistral escritora de relatos
a meller do Comite Central
no pequeno museo de Vassareli
en Aix
de Provence.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)
